Vandaag zijn we om 7.30u opgestaan, omdat we zo snel mogelijk willen vertrekken na het ontbijt. Stipt om 8.30u zitten we dus opnieuw bij het zwembad, genietend van onze ontbijtmand.

Omdat we vandaag een grote wandeling willen maken in een gebied waar niet veel horeca is, rijden we eerst met onze huurwagen naar de werkelijk gigantische Continente supermarkt. We kopen er koffiekoeken met chocolade, pastéis de nata (we zijn per slot van rekening in Portugal, he!) en waterflesjes. Het plan om onze drinkbussen te vullen aan de kraan hebben we laten varen, want het water dat uit de kraan komt in onze bungalow, is echt niet lekker.

We rijden naar de parking vlakbij Lagoa do Negro en beginnen van daaruit aan de Misterios Negros wandeling. In onze gids stond dat de wandeling een hoge moeilijkheidsgraad had en dat klopt, sommige stukken van de route moeten we over scherp, vulkanisch gesteente klauteren, maar de natuur is zo prachtig dat we dit ongemak er graag bij nemen. We genieten van de schitterende rotsformaties die getuigen van de vulkanische geschiedenis van dit eiland. De knoestige stammen van de bomen geven de wandeling iets magisch.

Tijdens de wandeling ontmoeten we zelfs Vlamingen die ergens in het helft van de route aan het picknicken zijn met hun kinderen. Op het laatste stuk van de wandeling vlak voordat we opnieuw de parking bereiken, is er de mogelijkheid om de Pico do Fogo te beklimmen, maar die klim laten we aan ons voorbij gaan. Het is wat te warm en de wandeling op zich was al redelijk vermoeiend.

We checken de openingsuren van de Gruta do Natal, een vulkanische grot die vlakbij de parking en het Lagoa do Negro ligt. Die gaat echter pas open om 14u. Dus besluiten we opnieuw in de wagen te kruipen en naar het Lagoa das Patas te rijden om er te picknicken. Dit meer is duidelijk een goed uitgebouwd recreatiegebied met picknicktafels en toiletten. We eten er onze koffiekoeken op en kijken naar de drukdoende eenden, kippen en nieuwsgierige vinkjes die graag een stukje van onze koffiekoek willen.

Na de lunch rijden we terug naar de Gruta do Natal. We krijgen een haarnetje en een helm en mogen dan de indrukwekkende lavatunnel verkennen. Ik ben altijd al gefascineerd geweest door vulkanen, dus dit bezoek is helemaal een kolfje naar mijn hand.

Onze volgende stop op onze verkenning van Terceira is de Caldeira da Serra de Santa Barbara. Na ontelbaar veel haarspeldbochten komen we aan op een ruime parking die toegang geeft tot een mooi aangelegd vlonderpad. Het uitzicht is werkelijk adembenemend: aan onze voeten zien we Ilhéus das Cabras liggen, het in twee gescheurde eiland vlakbij onze bungalow en Angra do Heroísmo met het schiereiland Monte Brasil dat we gisteren bezochten. En kijk eens aan: we zien zelfs de vulkaan Pico, gelegen op het eiland met dezelfde naam tussen de wolken door komen piepen.

Na uitgebreid genoten te hebben van de prachtige vergezichten, rijden we naar de Furnas do Enxofre, een natuurgebied waar de vulkanische activiteit met het oog zichtbaar (en ruikbaar) is. De zwavelgeur is op verschillende plaatsen redelijk overweldigend en overal rondom ons zien we fumarolen. We maken een korte wandeling doorheen het gebied op de duidelijk afgezette paden. Geen haar op ons hoofd denkt eraan van het pad af te wijken! Ik heb geen flamazine in de valies meegenomen.

We zetten onze verkenning van Terceira verder en rijden naar de Algar do Carvão, letterlijk vertaald: grot van kool. Deze grot dankt zijn naam aan de zwartgeblakerde geologische formaties en wow, wat een indrukwekkende grot! Een lange vulkaantunnel brengt ons eerst naar de ‘schoorsteen’. De wanden van de schoorsteen zijn begroeid met felgroene planten en wanneer we naar boven kijken zien we de lucht. Een trap brengt ons verder naar het hart van de vulkaan. Het is er zo vochtig dat we voortdurend druppels op ons voelen vallen.

Op het laagste punt van de grot ontdekken we een prachtig blauwgroen meertje. Het is onmogelijk om de grootsheid van deze grot op foto vast te leggen. je moet dit echt met je eigen ogen zien. Het is alleszins niet moeilijk om te begrijpen waarom deze grot het hart van Terceira genoemd wordt. Mijn vriend en ik zijn echt onder de indruk.

Voor het avondmaal reden we naar São Mateus da Calheta. We parkeren onze auto vlak bij de kerk. Tot onze grote ontgoocheling gaat de Igreja de São Mateus da Calheta vlak voor onze neus dicht. Als troost trakteren we onszelf op een ijsje. Ik geniet van een bolletje passievruchten en stracciatella. Terwijl we van ons ijsje smullen maken we een wandeling door het dorpje langs het water. We durven het zelfs even aan onze tenen in de Atlantische Oceaan te steken.

We zijn naar dit dorp gereden omdat mijn reisgids dit visrestaurant Beira Mar aanbevolen heeft. We passeren om 17.45u langs het restaurant en slagen er zowaar in een tafeltje te bemachtigen om 18.30u. Na nog een kleine wandeling kunnen we de voeten onder tafel schuiven.

We genieten van heerlijke gegrilde lapas als voorgerecht en voor het hoofdgerecht volgen we gewoon de aanbeveling van de ober: de cherne. En amai, hoe lekker is die verse vis! Simpel gegrild en geserveerd met verse groentjes. Als dessert bestel ik mij een stuk ananas, maar die valt spijtig genoeg tegen. De ananas is helemaal niet mals en sappig. Nochtans worden de ananassen op dit eiland gekweekt.

Na de maaltijd rijden we terug naar onze bungalow. Vanaf de Miradouro da Cruz do Canario gelegen vlakbij de parking van onze verblijfplaats zien we de vulkaan Pico in volle glorie in het licht van de ondergaande zon. Magisch!

We maken nog tijd voor een kort zwempartijtje in het zwembad. Niet te lang, want nu de zon onder is, is het behoorlijk frisjes in het onverwarmde water. We douchen en kruipen dan in bed met het droevige nieuws de Sinead O’Connor overleden is. Eén van de boeiendste zangeressen én activistes van onze tijd.