Net als vorig jaar maken mijn vriend en ik van het verlengde weekend van O.L.H-Hemelvaart gebruik om met zijn ouders een Europese stad te verkennen. Ditmaal laten we het dure Zwitsersland links liggen en trekken we naar Bologna.
We hebben afgesproken om elkaar om 12u te treffen op de luchthaven. Aangezien mijn vriend en ik iets vroeger zijn, nemen we al een tafel voor vier personen in gebruik bij Le Pain Quotidien. Wanneer zijn ouders aankomen, checken we meteen onze valiezen in en plaatsen we vervolgens onze bestelling aan het scherm van Le Pain Quotidien. Wel handig zo’n touch screen om je bestelling te plaatsen, kan je op je gemak de verschillende opties overlopen. Mijn toast met kip, mozzarella en pesto smaakt alvast.
Onze vlucht vertrekt stipt om 14.30t en landt om 16.00u, zoals gepland. Vlotjes!
We moeten op de kleine luchthaven van Bologna even wachten tot onze valiezen van de band rollen en vervolgens haasten we ons naar de uitgang om een taxi te nemen naar onze B&B Bella Bologna. Naar ondertussen goede gewoonte hebben we op voorhand via whatsapp een hele lijst met instructies gekregen op de sleutelkluisjes en de deuren te kunnen openen. Toch altijd weer een spannend moment: geraken we effectief binnen?
B&B Bella Bologna is gelegen in een oud pand met dikke muren dat opgedeeld is in verschillende appartementen. Onze B&B heeft drie verschillende kamers verspreid over twee verdiepingen. De kamers zijn ruim, maar het wenteltrapje dat de ouders van mijn vriend moeten opklimmen om in hun kamer te geraken ziet er toch maar wankel uit.
We droppen onze spullen af, zetten onze zonnebril op en trekken de stad in voor een eerste kennismaking met Bologna. Wat meteen opvalt zijn de prachtige portico’s die de wandelaars beschermen tegen zon, wind en regen en die van een wandeling door Bologna een bijzonder aangename ervaring maken. In totaal zijn de portico’s bijna 62 kilometer lang, waarvan 40 km in het stadscentrum zelf liggen. Uiteraard zijn deze unieke constructies UNESCO werelderfgoed.
Daarnaast struikel je haast in elke straat over een kerk. Gelukkig zijn de ouders van mijn vriend ook liefhebbers van religieus erfgoed. We wandelen door de universiteitsbuurt en ontdekken meteen al één van de zeven (of zijn het er meer, de online informatie lijkt mekaar tegen te spreken) geheimen van Bologna: de drie pijlen in het houten plafond van de portico bij de ingang van Corte Isolani.
Tijd voor een aperitief! We vinden een leuke tafel in een tof klein straatje en bestellen vier glazen prosecco. Kwestie van de vakantie in stijl te beginnen!
Voor het avondmaal heb ik een tafel gereserveerd in de straat van onze B&B, kwestie van de eerste avond op tijd in bed te liggen. Met het schaamrood op de wangen moet ik echter vaststellen dat Da Maro een Siciliaans restaurant is. Wanneer ik informeer welke lokale wijn ze kunnen aanraden, zegt de vriendelijke jongedame fijntjes dat ze als Siciliaans restaurant uiteraard alleen maar Siciliaanse wijnen schenken. Oeps!
We laten het echter niet aan ons hart komen. De antipasti en het hoofdgerecht (polpo! hoera!) zijn zeer lekker. En de Siciliaanse wijn is uiteraard uitstekend.
Fiori die zucca in tempura ripieni di ricotta e acciughe con marmellata di peperoncino:
Sarde alla beccafico con caponatina siciliana e panelle:
Chitarra al nero di seppia con calamari croccanti e carciofi:
Polpo arrostito al rosmarino con melanzane ripassate, cicoria e salsa die pomodorini:
Pasta con le sarde:
Semifreddo al pistacchio con salsa ai mirtilli:
Cream catalana profumata al mirto:
We maken na het diner nog een kleine avondwandeling om al dat lekkers te laten verteren en kruipen dan op tijd in bed.
Wie sport de drie pijlen in het houten plafond?
