Na het ontbijt wandelen we naar la Neapolis Sotterrata bij het Complesso Monumentale San Lorenzo Maggiore. We zijn te vroeg, want de ingang van de ondergrondse site is nog gesloten. Dus kijken we even rond in de prachtige kerk en het klooster naast de deur.

Stipt om 9.30u gaat de deur dan toch open en krijgen we toegang tot de indrukwekkende ondergrondse site waar we de huizen uit de tijd van de Griekse bouwheren van Neapolis kunnen bewonderen. Een heel andere ervaring dan ons vorige bezoek aan de Napolitaanse ondergrond. Tot onze verbazing mogen we helemaal op ons eentje de ondergrondse site verkennen. Naast een ander koppel dat zoveel mogelijk uit onze buurt blijft, hebben we de ondergrondse ruimtes helemaal voor ons alleen. Het blijft bizar dat er zich onder Napels gewoon een volledig andere stad bevindt.

Op het einde van het bezoek kopen we een een kralenarmbandje van vulkanisch gesteente voor de dochter van onze vrienden en dan wandelen we naar Teatro di San Carlo. Verrassing: onderweg komen we zowaar Roberto, onze food tour gids tegen. Het is en blijft een kleine wereld, ook in Napels. 😉 Na een mooie wandeling van ongeveer een half uur komen we aan bij het theater en halen we de op voorhand gereserveerde (maar nog niet betaalde) tickets op aan het onthaal.

Het Teatro di San Carlo is het oudste operatheater ter wereld dat nog steeds actief is en valt alleen te bezoeken met gids. En amai, wat een pracht en praal! We weten gewoon niet waar eerst kijken. Het bezoek start in de indrukwekkende zaal met de koninklijke loge. De zaal is nu in fluweelrood en goud uitgevoerd, maar vroeger was dit in het blauw en zilvergoud, de kleuren van het wapenschild van het Huis Bourbon, de absolute monarchie die Zuid-Italië en Sicilië regeerde tussen 1816 en 1861. We mogen plaatsnemen in één van de loges en eindigen het bezoek in de foyer. Als je Napels bezoekt, moet je dit theater zeker op je ‘must see’ lijst zetten.

Voor de lunch belanden we bij Amici Miei, een ouderwetse familiezaak met heerlijk zelfgebakken brood. We bestellen naar goede gewoonte antipasti. Al vinden onze vrienden de in zuur opgelegde vis ditmaal niet zo lekker. Ik doe tussen de antipasti en het hoofdgerecht een moedige poging om voor het diner een tafel voor zes personen bij een goed restaurant te reserveren, maar al mijn telefoontjes draaien op niets uit: alles is volzet.

Na de lunch maken we een mooie wandeling langs de Rampe di Pizzofalcone Monte Echia met een prachtig uitzicht op de Vesuvius en Castel dell’Ovo, één van de oudste kastelen van Napels (helaas niet te bezoeken). Castel dell’Ovo, betekent ‘kasteel van het ei’. De legende zegt dat de Romeinse dichter Vergilius een ei in de fundering van het kasteel van Napels plaatste. Als het ei ooit zou breken, zou het kasteel samen met Napels vergaan. Zowel Napels als het kasteel staan nog steeds recht, wat voor ons alvast goed nieuws is. Het is behoorlijk warm én nog geen vijf uur in de namiddag, dus: tijd voor een gelato! We stappen binnen in de stijlvolle Gelateria Desìo en kopen ons allemaal een ijsje.

Terwijl we smullen van onze gelato maken we een heerlijke wandeling langs het water, genietend van de warme zonnestralen op ons gezicht.

Volgende bestemming: het Castel Nuovo. Helaas, bij aankomst blijkt dat het kasteel tijdelijk gesloten is om wille van gevaarlijke omstandigheden. We informeren wanneer het kasteel opnieuw te bezoeken valt, maar dat blijkt pas over een paar dagen mogelijk te zijn. Wellicht zijn er enkele noodreparaties nodig om te voorkomen dat er stukken van het gebouw naar beneden komen. De versieringen aan de buitenkant zijn immers ook beschermd met netten.

Een beetje teleurgesteld wandelen we verder naar Galleria Umberto. Ik had zo’n prachtig overdekte en stijlvolle winkelgalerij zoals in Milaan verwacht, maar dat valt tegen. De met glas overdekte galerij zit vol met goedkopen ketens en fast food winkels. En de enige souvenirwinkel is dan weer veel te duur en verkoopt eerder antiquiteiten. Een teleurstelling, toch wel.

Omdat onze vriendin graag nog een souvenir koopt voor haar mama, besluiten we een stukje door het Quartieri Spagnoli te wandelen, in de hoop onderweg wat leuke winkels tegen te komen. We wandelen doorheen leuke, smalle straatjes. Alleen jammer van die vervelende, luidruchtige brommers waarvoor we om de haverklap uit de weg moeten springen.

We passeren een marktje waar onze vriendin een mooie halsketting uit koraal vindt voor haar mama en haar dochter een pet koopt voor haar vriendje. We keren terug naar onze B&B via de Spaccanapoli en kopen daar een flesje limoncello voor de ouders van mijn vriend en Napolitaanse harde snoepjes van citroen en appelsien voor mijn collega’s.

We lopen nog even binnen in de Gesù Nuovo om voor een laatste keer ons te later overdonderen door de schoonheid van de mooiste kerk van Napels.

Tijd om te douchen en ons klaar te maken voor ons laatste avondmaal in Napels. Het is nog redelijk vroeg, dus we wagen het erop om naar ‘A Figlia d”o Marenaro te trekken. Een geluk dat die Italianen zoveel later eten dan wij, want we krijgen zonder problemen een mooie tafel op het overdekte terras toegewezen. En ja, de tapas hier zijn toch beter dan die van deze middag. Een waardige afsluiter van een fijne vakantie!