Dit verlengde weekend (ja, ik behoor tot de gelukzakken die vrij hebben op 11 juli) waren we te gast op het huwelijksfeest van onze kameraad uit Leuven en zijn sympathieke bruid uit Australië. Na hun sober wettelijk huwelijk hadden onze vrienden een heel weekend uitgetrokken om hun liefde te vieren in intieme kring. Naast hun drie dochters, de ouders van de bruidegom en hun partners en de zus van de bruidegom met haar partner en twee kinderen, waren mijn vriend en ik de enige vrienden van het koppel op het feest. Een hele eer om aanwezig te zijn op zo’n bijzonder moment!

Het hele weekend was zeer professioneel georganiseerd, met een kamerverdeling, een meeneemlijst, een spotify playlist waaraan je zelf nummers kon toevoegen en een tot op het uur uitgewerkt programma. Laat me zeggen dat ik danig onder de indruk was!

Omdat Kasteel Ter Wallen in Izegem nu eenmaal niet bij de deur ligt en mijn vriend en ik als opdracht hadden voor de quiches en de salades te zorgen voor de lunch zaterdag en we ook wat drank en spelletjes bij hadden, huurden we een cambio voor het ganse weekend. En ik moet zeggen: die cambio zat heel goed vol.

Iets voor elf uur zaterdagochtend arriveerden we op het domein, als allereerste gasten. We omhelsden onze vrienden en hun drie dochters, laadden de frigo’s vol met onze etenswaren en flessen wijn, prosecco en cava en verkenden vervolgens een deel van het huis en het terrein. De kamers zelf waren nog niet ter beschikking, want die moesten nog schoongemaakt worden. Ik was vooral onder de indruk van de demonstratie van de industriële vaatwasser die in half uur alle inhoud brandschoon kreeg. Ik wist niet eens dat zo’n ding bestond!

De andere gasten druppelden met mondjesmaat binnen. Mijn vriend en ik stelden ons voor en maakten kennis met alle familieleden. Eén van de gasten merkte op dat er niet gedacht was aan mayonnaise en ketchup. Voor mij niet zo’n probleem, maar er zijn mensen die niets kunnen eten zonder een sausje daarbij. 😉 De bruid was daarnaast ook ongerust over een potentieel Viennetta-tekort. En dus boden mijn vriend en ik aan om naar de Delhaize vlakbij te rijden en nog wat inkopen te doen. Ter plekke lieten we ons verleiden tot de aankoop van wat aperitiefschoteltjes. Altijd leuk om ‘s avonds nog wat te knabbelen te hebben bij een glaasje wijn.

Toen we terug waren, was het tijd om aan de lunch te beginnen. Ik had voor de gelegenheid quiches gekocht bij Guykes quiches. En ook de vader van de bruidegom had wat quiches en salade meegenomen. De hoeveelheid quiches bleek redelijk goed gemikt te zijn. Er was wat overschot, maar niet geweldig veel. Sla was er duidelijk wel veel te veel. Ik dacht: met zoveel vegetariërs in het gezelschap geraakt die sla wel snel op, maar dat was verkeerd ingeschat. De zon was van de partij en het was genieten van de lunch onder de parasols buiten op de patio. Alvast een goed begin.

Na de lunch werden we opgedeeld in drie groepen voor de schattenjacht die de drie dochters in mekaar gestoken hadden (stevig geholpen door de bruidegom, daar twijfel ik niet aan). Mijn vriend en ik vormden een team met de bruid en de bruidegom en we wonnen de schattenjacht met sprekend gemak. Het competitiebeest in mij was alvast tevreden.

Vervolgens kleedden we ons om en brachten we de rest van de namiddag in het zwembad door. Mijn vriend en de partner van de zus van de bruidegom vonden een hele hoop opblaasbare spullen in de kelder en zo kwam het dat het niet zo grote zwembad vol dreef met luchtmatrassen, zwembanden en zelfs een heuse zwaan. Tof! En ook aan de inwendige mens werd gedacht, want de bruid voorzag ons de ganse namiddag door van fruit, macarons en ijsjes. Zalig!

De namiddag vloog voorbij. We leerden de jongedames chapeau spelen en ook het exploding kittens spel was een hit. Alvorens aan het avondmaal te beginnen, spoelden mijn vriend en ik het zwembadwater van ons af onder de douche. We waren net gezellig aan het ‘knuffelen’ toen de bruid op de deur klopte met de melding dat het avondeten klaar was. Hum. 😉

Voor het avondeten had onze kameraad eend in de oven klaargemaakt. Met boontjes en verse salade uit de tuin van één van de gasten was dit een waar feestmaal. Na het eten koelde het snel af en verhuisden we van de patio naar binnen. Waar we weervolven en andere spelletjes speelden. Iedereen was moe, dus kropen we op tijd in bed.

Zondagochtend genoten we van het heerlijke ontbijt van de B&B waarna we allemaal terugkeerden naar onze kamers om ons op te tutten voor de huwelijksceremonie. De ceremonie vond plaats in de prachtige tuin van het kasteel. Het koppel had voor een professionele fotograaf gezorgd en de drie dochters hadden alledrie hetzelfde oudroze kleedje aan. De dochters traden op als ceremoniemeester en bruid en bruidegom spraken hun liefde voor mekaar uit, terwijl wij, de gasten op stoelen toekeken. Heel romantisch allemaal.

Na de ceremonie namen we de tijd voor een uitgebreide fotoshoot in de prachtige tuin. Ik moet zeggen dat de fotograaf naar mijn aanvoelen vreemde keuzes maakte, zoals de mensen laten poseren in de volle zon terwijl er genoeg schaduwrijke plekjes in de tuin waren om harde slagschaduwen in de gezichten te vermijden. Maar goed, we zullen zien hoe het eindresultaat eruit ziet.

Na de fotoshoot was het lunchtijd. Al moet ik zeggen dat ik na het ontbijt van ‘s ochtends nog niet zoveel honger had. De bruid en bruidegom hadden een cateraar mooie tapasplanken, broodjes en slaatjes laten leveren. De tapasplanken op zich waren al genoeg om dubbel zoveel mensen te eten te geven dan er aanwezig waren. De slaatjes vond ik eerlijk gezegd wat tegen vallen. Zeer karig belegd en verder bestonden ze alleen maar uit sla en groenten die duidelijk uit een supermarktpakje kwamen. Er waren ook broodjes, maar ook hier weer: weinig origineel. Jammer, maar het is moeilijk om zoiets op voorhand in te schatten.

De rest van de namiddag brachten we door in en rond het zwembad. Het was een paar graden warmer dan zaterdag, dus ideaal zwembadweer. We hielden een eendjesrace in het zwembad, waarop de eendjes het lijdend voorwerp werden van een heuse veldslag. Fijn om nog eens lekker onnozel te kunnen doen. Het leven is al serieus genoeg.

Hetzelfde scenario als de dag voordien deed zich voor: net toen mijn vriend en ik na een deugddoende douche aan het ‘knuffelen’ waren, kwam de bruidegom op onze deur kloppen dat het eten klaar was. Het zat ons niet mee dit weekend. 😉

Met ons gezelschap van vijftien personen deden we ons best om tijdens het diner de restjes van de voorbije twee dagen op te eten, maar we faalden jammerlijk. Na het diner speelden we een een aantal kahoot-quizzen, die zo vol met inside jokes zaten, dat enkel de bruid, bruidegom en hun dochters konden winnen. Om aan het quizzen te ontsnappen, maakten mijn vriend en ik een korte wandeling in de buurt, kwestie van toch een beetje de sfeer van Izegem opgesnoven te hebben. Best wel een gezellige gemeente, zo op het eerste gezicht.

En daarna volgde het tweede hoogtepunt van het weekend: de openingsdans van onze vrienden. Een salsa-choreografie op ‘Time of My Live’ van Dirty Dancing. Ja, romantischer dan dat kan moeilijk. Na de indrukwekkende dansdemonstratie van onze vrienden, vervoegden mijn vriend en ik de dansers en haalden we zelf onze beste salsamoves boven. De houten vloer onze onder voeten daverde van al onze inspanningen. Spijtig genoeg stond onze muziek net iets te luid (het was een warme zwoele avond, dus de ramen stonden wijd open) en kreeg onze kameraad sms’jes om ons aan te manen stiller te zijn.

Dus verkasten we naar de tuin waar we onder de sterrenhemel kaarsjes aanstaken om het gezellig te maken. Wij waren in goeie doen, want samen met de zus en schoonbroer van onze kameraad barstten we spontaan uit in een zangstonde. Allerlei Vlaamse en Nederlandse klassiekers passeerden de revue, maar dé topper was toch Eternal Flame van The Bangles. Een hit voor de eeuwigheid!

Helaas, de buren waren iets minder opgezet met onze nochtans engelachtige uitvoeringen van deze nummers. En dus keerden we noodgedwongen terug naar binnen om daar met een select gezelschap nog wat spelletjes te spelen. Zo maakte ik kennis met het spel ‘de Grote Dalmuti‘, dat ik prompt twee keer na mekaar won. Al had ik niet het gevoel dat ik daar veel inspanningen voor moest doen. Geef mij toch maar exploding kittens!

Tijd dus om in bed te kruipen!

Maandagochtend konden we opnieuw genieten van een lekker ontbijt geserveerd door de B&B en toen was het al tijd om afscheid te nemen. We probeerden zoveel mogelijk van de overschot te verdelen onder de deelnemers. Wij namen de onaangeroerde aperitiefschotels, de overschot van onze wijn, een grote bak met aardappelsalade, diepgevroren crispy roasted pork in hoisin saus en een aantal zakken salade mee naar huis. Genoeg om nog een hele week op te kunnen overleven. De wagen van onze kameraad zat met vier vrouwen als passagier sowieso al redelijk vol, dus we boden aan een gedeelte van zijn bagage over te nemen. Als bij wonder kwamen we ongeveer op hetzelfde moment als onze vrienden aan in Leuven en konden we meteen hun spullen in het appartement zetten. Ideale timing.

En daarmee zat het meest romantische weekend van 2022 erop. Fijn dat we dit konden delen met onze vrienden. En nu hoop ik natuurlijk dat ik een uitnodiging krijg voor het feest in Taiwan. 😉