Vandaag spoorde ik samen met twee andere collega’s naar Sint-Niklaas voor een teamuitstap bij de Verbeke Foundation. Aan het station werd een deel van onze groep opgehaald met een shuttle, bestuurd door Geert Verbeke himself. De andere collega’s vervoegden ons met hun eigen wagen bij de Verbeke Foundation. In totaal bestond onze groep uit vijftien personen. Jammer genoeg moesten enkele collega’s last minute afhaken door een coronabesmetting. Spijtig.

We startten ons bezoek met een koffie of een thee en werden vervolgens rondgeleid op het terrein door verzamelaar Geert Verbeke, die zijn transportbedrijf verkocht en de site transformeerde tot een plek waar kunstenaars zich kunnen uitleven. Excentriekeling Geert Verbeke praatte met veel vuur over zijn passie voor moderne kunst en zijn afkeer voor overheidssubsidies. 😉 De Verbeke Foundation is een unieke plek met een bijzondere kakafonie aan kunstwerken. Ter gelegenheid van het 15-jarig bestaan van de foundation kan je er dit jaar een tentoonstelling bezoeken exclusief gewijd aan de eigen collectie voornamelijk bestaande uit collages en assemblages. Niet elk kunstwerk vond ik even geslaagd, maar iedereen heeft zo zijn favorieten, he?

Wel jammer dat het tijdens onze wandeling begon te regenen. Gelukkig had ik ‘s ochtends een regenjas in mijn rugzak gestoken, maar met mijn flipflops was ik niet echt voorzien op wandelen door het natte gras. Mijn voeten zagen er na een tijdje dan ook bijzonder modderig uit. Gelukkig kon ik na de wandeling de ergste modder in de toiletten wegvegen met wat toiletpapier. Geen fan van vuile voeten, ikke. 😉

‘s Middags genoten we samen van een lekker koud buffet. Elk buffet met tomaat garnaal en gerookte zalm maakt mij blij, dus ik schepte maar al te graag een tweede portie op.

In de namiddag werden mijn collega’s en ik aan het werk gezet. Onder begeleiding van een kunstenares werden we aangemoedigd om zelf onze eigen collega te maken. Ik moet toegeven dat ik eerst wat worstelde met het opgegeven thema (een collage maken geïnspireerd op het werk van Paul Joostens), maar nadat ik besloten had het thema los te laten, kwam ik na wat knip- en plakwerk tot een redelijk resultaat. Met dank aan een collega die van opleiding grafisch vormgever is en me nu en dan een duwtje in de juiste richting gaf. Heel tof ook om te zien hoe elke collega een heel ander kunstwerk gemaakt had. Leuk om nog eens tijd te hebben om creatief bezig te zijn. Iets waar ik helemaal niet meer aan toe kom met mijn drukke job.

Na al dat harde werk hadden we wel een stukje taart verdiend. Ondertussen was de zon vanachter de wolken gekomen en konden we ons bezoek afsluiten buiten op het terras.

Een bijzondere dag!