De weersvoorspellingen voor zaterdag zagen er fantastisch uit. Een ideale dag om een duik te nemen in het splinternieuwe zwembad van het gezin van mijn petekindje. Omdat het zo’n mooi weer was, besloot ik gebruik te maken van de Urbee Go app en met de elektrische fiets naar Tielt-Winge te trekken. Helaas vond ik geen enkele fiets waarvan de batterij meer dan drie streepjes had (maximum is vijf), wat wellicht wat te weinig was om een uur heen en een uur terug te fietsen. Ik besloot het er toch op te wagen, maar de fiets in de laagste stand te zetten en op rechte stukken of stukken die bergaf gingen, in de stand nul te fietsen.

Doordat ik zowel op het Martelarenplein (waar een rommelmarkt stond) als op het Benedenplein was gaan zoeken naar een fiets met een zo vol mogelijke batterij, had ik serieus wat tijd verloren. Daardoor besloot ik niet de scenic route te nemen, maar de kortste weg naar Tielt-Winge (langs de N2). De route was uitgerust met een goed fietspad, maar toegegeven, het was niet zo tof om de hele tijd langs een drukke baan te fietsen. Het fietsen op de laagste stand viel gelukkig goed mee en slechts zo nu en dan zette ik de fiets in stand drie, wanneer ik een heuvel moest nemen. Daarbij hield ik angstvallig de batterij in het oog (stom dat het niet mogelijk is om de batterij van zo’n deelfiets zelf op te laden). Gelukkig waren er grote stukken bergaf, waarop ik gewoon in nul kon fietsen.

Ik slaagde er uiteindelijk zelfs in een beetje tijd goed te maken en was een kwartiertje later dan gepland bij onze vrienden in Tielt-Winge. Daar moest natuurlijk eerst en vooral het nieuwe zwembad uitgebreid bewonderd worden. Ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk was van de mooie manier waarop het zwembad aansloot op hun nieuwe terras en ingewerkt was in hun tuin. Erg knap en stijlvol, wat uiteraard te verwachten was van een architecte. 😉 Natuurlijk kon ik het niet laten zelf een duik in het aangenaam warme (29 graden) water te nemen. Amai, mocht ik een huis met een zwembad hebben, ik zou dagelijks een duik in het water nemen. Weer of geen weer. Nat word je toch. 😉

Na het fijne zwempartijtje speelden we nog een spelletje regenwormen en toen was het al tijd voor het avondeten. Mijn vriendin had een lekkere pasta op tafel getoverd. Lekker met een glaasje Italiaanse witte wijn. En het dessert, vanille-ijs met verse aardbeien en warme chocoladesaus, paste perfect bij het heerlijk zomers weer.

Aangezien ik zondag supervroeg moest opstaan om mijn vlucht naar Valencia te halen, maakte ik het niet te laat en vertrok ik rond een uur of acht. Toegegeven, ik had ook weinig zin om een uur in het donker naar huis te fietsen. Voor de terugweg koos ik wel voor de scenic route, nog steeds erg zuinig doend met de batterij van de elektrische fiets. En jawel, goed gemikt: de batterij was net leeg op vijf minuten fietsen van het station. Volgende keer hoop ik toch een fiets aan te treffen met een volle batterij. 😉