Jullie weten dat ik normaalgezien altijd wel te vinden ben voor een tripje naar het buitenland, zeker als dit op kosten van het werk is. Maar ik moet eerlijk zijn: dit tripje kwam mij echt niet zo goed uit. De werkdruk ligt momenteel erg hoog en het vooruitzicht om twee volle dagen mailachterstand weg te moeten werken, was niet zo aanlokkelijk. Bovendien ben ik niet zo’n fan van die formele Europese vergaderingen, waarbij je op voorhand afgestemde standpunten moet voorlezen en vooral moet zorgen dat je als deelnemer voldoende uit de verf komt. Kwam daar nog eens bij dat de donderdagavond dat ik op de Thalys zou zitten, wanneer de allereerste post-pandemie-afterwork met mijn collega’s in Brussel zou plaatsvinden. Iets waar ik erg naar het uitgekeken. Maar goed, ik was de Chinese vrijwilliger van dienst om mijn baas te vervangen op deze business trip.

Ik vertrok woensdagochtend samen met een collega vanuit Brussel-Zuid met de Thalys van 9.16u. De treinrit verliep vlotjes. Al was ik lichtelijk teleurgesteld dat het reisbureau geen eersteklasticket had geboekt, zoals gevraagd. Jammer, want een eersteklasticket was maar een kleine twintig euro duurder en het is toch pak comfortabeler reizen in eerste klas.

Aangekomen in Paris Nord, zocht ik op welke metro we moesten nemen om bij ons hotel te geraken, want mijn warhoofdige collega wist 1. niet in welk hotel we logeerden 2. had geen dataconnectie op haar smartphone om de metrolijnen op te zoeken. Met mijn collega achter mij aan op sleeptouw bereikten we zonder problemen ons hotel Mercure, niet ver van de Eiffeltoren. We dropten onze valiezen op de kleine kamer en gingen snel een bibimbap eten in een goedkoop zaakje vlakbij ons hotel.

Daarna begaven we ons naar de vergaderlocatie die op vijf minuten van ons hotel lag, ideaal! Het verloop van de (lange) vergadering zal ik jullie besparen. Inhoudelijk kon niet alles me even hard boeien. Bovendien was ik ontevreden over mijn tussenkomst over de Oekraïnecrisis, maar mijn collega en ik konden wel een aantal interessante contacten leggen.

Na de vergadering begaven we ons in groep te voet richting de Seine, alwaar we bij Port de Javel-bas aan boord gingen van de boot waarop we ons avondmaal zouden nuttigen. Het was prachtig zonnig weer, een beetje frisjes, maar met mijn jas aan warm genoeg om op het dek in de zon te staan. Mijn collega en ik hadden een aantal boeiende gesprekken met de andere aanwezigen en genoten ondertussen van een glaasje schuimwijn, de lekkere appetizers en al het moois dat op de oevers aan ons voorbij gleed. Al ging er een steek door mijn hart toen ik de grote kranen bij de Notre Dame zag staan. We namen wat mooie foto’s bij valavond en net op het moment dat onze boot 180 draaide om de terugweg aan te vangen, werden we uitgenodigd voor het diner binnen in de boot.

Het avondmaal was lekker en ik had fijne gesprekken met het internationale gezelschap aan onze tafel. Al was het soms wat moeilijk om het gesprek gaande te houden, omdat ik vermoeid was van het vroege opstaan en de energievretende vergadering waarop ik voortdurend moest switchen tussen Engels en Frans.

Nadat de boot opnieuw was aangemeerd, keerde ik terug naar het hotel en kroop meteen in bed. Mijn pijp was uit.