Een dagje Silves – 11 augustus 2021

Het ontbijt wordt in Alte Guest House geserveerd op de gezellige patio naast het werkelijk piepkleine zwembad, dat meer weg heeft van een badkuip, om eerlijk te zijn. Een vriendelijke jongedame brengt ons een plateau met riant veel eten. Applaus voor de eggs and bacon, altijd een voltreffer bij mij.

Vandaag rijden we met de wagen naar Silves. Onderweg genieten we van de mooie landschappen met vruchtbare boomgaarden. Dat Silves een populaire bestemming is, blijkt wanneer we onze wagen proberen te parkeren. We rijden ons bijna vast in een steil aflopende doodlopende straat die bij nader inzien enkel toegankelijk is voor plaatselijke bewoners. De enige optie om uit die straat te geraken is achteruit rijden. Stressy. Parkeren blijkt op meerdere plekken in de Algarve niet zo evident te zijn. Mijn vriend en ik willen nochtans graag betalen voor een plaats in een parkeergarage, maar die is vaak gewoon niet voorhanden. Uiteindelijk beslissen we een heel stuk terug te rijden en vinden we gelukkig ergens in een woonwijk een plek. Wat extra stappen op de teller kan geen kwaad!

We wandelen naar de Sé van Silves, een grote gotische kathedraal van rood zandsteen, gebouwd op, hoe kan het ook anders, de fundamenten van een moskee. Silves kwam immers tot bloei onder de Arabieren als de Moorse hoofdstad Xelb. De kathedraal overdonderd minder dan de kathedralen en kerken in Faro, maar er vallen sowieso meer dan genoeg schatten te bewonderen.

Na ons bezoek aan de kathedraal wandelen we de Igreja da Misericórdia binnen recht tegenover de kathedraal. Deze kerk heeft een bizarre zij-ingang in Manuelstijl die tientallen centimeters boven het straatvlak zweeft. Wellicht lag het straatvlak vroeger hoger? Binnen treffen we een fototentoonstelling aan met prachtige beelden van de Algarve. Het enige wat nog herinnert aan de kerk van vroeger is een mooi altaarstuk in renaissancestijl.

Het is alweer een zeer warme dag. Tijd om wat bij te tanken op het terras van Café da Sé. We bestellen allebei een versgeperst watermeloensapje en ik krijg spontaan een flashback naar Cuba, waar we dit drankje heel veel dronken. Iets na ons neemt er een koppel plaats aan een tafel vlakbij ons. Het Franse koppel informeert wat we aan het drinken zijn. En wat blijkt: dit koppel logeert net als wij in Alte Guest House. We zagen hen eerder deze ochtend aan de ontbijttafel op de patio. Het is een kleine wereld!

Dé hoofdreden van ons bezoek aan Silves is het indrukwekkende rode zandstenen Castelo dat grotendeels uit de tijd van de Moren dateert. Na de verdrijving van de Moren werd het door de christenen gebruikt, als vesting en als gevangenis. Het Castelo is echt een must see. Het uitzicht vanaf de kantelen is fenomenaal en het bouwwerk op zich is heel boeiend. Met een mooie binnentuin, archeologische opgravingen en de imposante gewelfde Moorse Cisterna da Moura Encantada. Wat we niet verwacht hadden binnen de versterkte muren aan te treffen: kamelen.

We kiezen deze mooie plek uit om een slaatje te eten en te genieten van een heerlijke Indian lemonade (zo verfrissend!) en een al even lekkere sangria. Mijn vriend bestelt een vermouth als afzakkertje en ik kan de verleiding niet weerstaan om een traditionele appelsiencake (fatia de bolo tradicional do Algarve) uit te proberen. Zeer lekker! Het is erg aangenaam zitten onder de parasols in de mooie tuin. Terwijl wij van ons eten genieten, komt er een moslim gezelschap aangewaaid, met twee mannen in traditionele djellaba, een zestal vrouwen in niqab en een hoop kinderen. Ik vind het altijd interessant om de dynamiek van zo’n groep te bestuderen. De mannen gaan eerst zitten en de vrouwen moeten met stoelen sleuren om samen aan tafel te kunnen zitten. Al moet het gezegd dat de vrouwen het hoge woord voeren en zich ontdoen van het stuk stof dat hun gezicht bedekt van zodra ze neer zitten. Ik gok dat het om Indiase moslims gaat, omdat ze lachend zeggen dat ze zeker een Indian lemonade moeten bestellen. Iedereen in het gezelschap lijkt alleszins meertalig te zijn.

Genoeg mensen bestudeerd, tijd voor een bezoekje aan het Museu Municipal de Arqueologia, dat in 1990 opende. Wat dit museum bijzonder maakt, is dat het gebouwd is rond een grote Arabische cisterne die pas in 1980 werd ontdekt. De ingebouwde trap daalt 15 meter af naar de bodem van de put. Het museum biedt een overzicht van de rijke geschiedenis van Silves met artefacten uit de steen- en ijzertijd, bewerkte Romeinse kapitelen, chirurgische instrumenten uit de vijfde tot de zevende eeuw en 18de-eeuwse keramiek. Het museum biedt ook inzicht in het belang van de kurkproductie voor Silves.

Na ons bezoek aan het museum gaan we even verpozen op het mooie Praça do Município, een aangenaam plein met uitzicht op een mooie fontein en de oude stadspoorten van Silves. Ook op het plein: de Pelourinho de Silves, volgens google translate betekent dit schandpaal, maar uit nader onderzoek blijkt dat deze paal symbool staat voor de autonomie van Silves. Het eerste exemplaar van deze paal werd opgericht nadat Afonso III Silves in 1504 de stadsrechten toekende.

Mijn vriend heeft spijtig genoeg een blaar opgelopen (da’s dan weer het nadeel van zoveel stappen zetten), gelukkig vinden we snel een pharmacia in de buurt die plakkers heeft en lappen we hem weer op. We wandelen langs het restaurant dat we ‘s middags via The Fork gereserveerd hebben (uit eerdere ervaringen geleerd, lijkt op voorhand reserveren veruit de beste garantie om ‘s avonds niet hongerig door de straten te moeten zwerven). Jammer genoeg ziet het terras er niet echt gezellig uit, met lelijke witte plastieken stoelen en tafels. Het contrast met het gezellige terras van het restaurant daarnaast is groot. We besluiten onze reservatie via The Fork te annuleren en een tafeltje te reserveren om 19u op het gezellige en mooi versierde terras van restaurant Mosaiko er vlak naast.

Gerustgesteld dat we ‘s avonds een plek hebben om te eten, wandelen we verder naar de Romeinse brug van Silves. De brug heeft duidelijk betere tijden gekend. Om veiligheidsredenen is het zelfs niet toegestaan de brug over te steken. Jammer. We wandelen verder langs de kronkelende Arade river tot aan een groot sportpark. Het is bijzonder warm en ook hier weer ontbreekt een schaduwrijke plek om even te bekomen van de felle zonnestralen.

Stipt om 19u melden we ons aan bij restaurant Mosaiko. Het is heel gezellig zitten op het terras en de maaltijd begint uitstekend met heerlijke hummus, wortelen en zalig lekker flatbread. Tijdens het eten kunnen we genieten van een buikdansgroep en wat later passeert er ook nog een Middeleeuwse volksdansgroep. We hebben echt een restaurant uitgekozen in het kloppende hart van Silves!

Helaas valt mijn hoofdgerecht (lamsvlees met pruimen, abrikozen, zoete aardappel en amandelen) me ietwat tegen. Nochtans was dit één van de gerechten die als huisspecialiteit stonden vermeld. Het stoofpotje is eerder lauw dan warm en ik had op basis van de ingrediënten een veel rijkere smaak verwacht. Ik vond het allemaal nogal aan de fletse kant, maar misschien wat dit gerecht gewoon niet echt mijn ding? Ook de sangria was in dit restaurant maar middelmatig. Misschien waren we toch beter gaan eten bij de buren met de ongezellige plastieken stoelen…

Op de terugweg naar de auto zagen we op zowat elke hoge schouw (en geloof me, Silves heeft heel veel hoge schouwen) ooievaarsnesten. Het was valavond en de ooievaars keerden allemaal terug naar hun nest. Ik heb in heel mijn leven nog nooit zoveel ooievaars bijeen gezien. Al een geluk dat ik mijn telelens bij had!