Voor een gesprek van nog geen kwartier. Maar goed, een ontslaggesprek moet je natuurlijk persoonlijk doen. En zelfs al wist ik dat dit de juiste beslissing was voor alle betrokken partijen, het blijft een moeilijke boodschap om te brengen. Al ging de persoon er verbazingwekkend goed mee om. Geen tranen, geen ongeloof, geen shock,… De boodschap kwam duidelijk niet geheel onverwacht. De persoon gaf zonder morren sleutels en computer af en liet na het bijeen pakken van zijn spullen de werkbureau vlekkeloos achter. Op mijn vraag of de persoon begeleiding nodig had om naar huis te gaan, werd ik verzekerd dat dit niet nodig was.

En zo was ik tegen het middaguur alweer thuis. Wel met het gevoel dat heel deze situatie voorkomen had kunnen worden. Maar goed, we maken allemaal fouten, nietwaar?