Maandag spoorde ik opnieuw met de trein naar Brussel. Ondertussen al helemaal gewend aan het mondmaskerritueel. Het was vrij rustig op het werk, wat me de gelegenheid gaf om ‘s middags te gaan lunchen met een collega. Ons eerste Brusselse terrasje sinds de lockdown! Voor de gelegenheid kozen we het terras van het Muntpunt Grand Café uit. Ik ken de uitbater persoonlijk, dus wilde zijn zaak graag een hart onder de riem steken.

Het lunchaanbod was (begrijpelijk) beperkt. Mijn collega en ik konden kiezen uit een aantal verschillende quiches. Wat ik helemaal niet erg vond, want grote fan van quiches. Het deed echt deugd om samen te kunnen eten in het zonnetje met mijn zonnebril op mijn gezicht. Het is fijn dat ik zulke momenten nu extra weet te waarderen.

Voor het avondmaal bestelden mijn vriend en ik bij Van De Weyer, want om 19u moesten we alweer paraat staan voor de virtuele salsales. En mijn vriend mag dan wel een supergoeie kok zijn, hij is ook een bijzonder trage kok, die zijn tijd neemt voor elk gerecht. 😉 En ik wilde niet wachten tot na de salsales om te eten, want: honger! De lekkere aspergesalade met garnalen en gerookte zalm was alleszins de ideale energiebron voor een geslaagde salsales!