Nu de kop eraf is, ben ik van plan weer op regelmatige basis naar Brussel te sporen. Minstens één dag, maar waarschijnlijk eerder twee dagen per week. Kwestie van weer wat onder de mensen te komen. Het is raar hoe verschillend mensen met deze situatie omgaan. Sommige van mijn collega’s staan te trappelen van ongeduld om weer achter hun vertrouwde bureau plaats te nemen, anderen hebben zich helemaal verzoend met de voordelen van het thuiswerken en zien een snelle terugkeer naar kantoor niet bepaald zitten.
Persoonlijk ben ik al dat praten tegen een scherm kotsbeu. Ik mis de sociale contacten en spontane babbels op het werk. Ik merk ook dat ik veel minder goed op de hoogte ben van de onderwerpen waarmee andere teams bezig zijn dan voor de uitbraak van deze pandemie. Die informele informatie-uitwisselingsmomenten, tijdens de lunch, aan de koffiebar, in de gang,… zijn immers volledig weggevallen. Je kan nu immers moeilijk een Teams meeting inplannen voor informele contacten.
Het deed dus deugd om samen met mijn collega’s in onze keuken op anderhalve meter van mekaar te kunnen genieten van mijn favoriete street food: een noedelsalade met pulled pork lunch van Bánh Mì Express. Ook dat heb ik enorm gemist!
En aan dat gemaskerd sporen zal ik ook wel snel wennen!
Strikt genomen was het toch toen pas “fase 3 van exist” waar thuiswerken niet langer de norm was eh voor de computerwerkers. Wij hebben kantoor pas zelfs een week later geopend voor de geïntereseerde vrijwilligers