Maandagavond spoorde ik samen met een kameraad naar Mechelen om de nieuwste aanwinst in zijn gezin te bewonderen. Na twee zonen, een schattig meisje dat in tegenstelling tot haar twee broers geen wittekopje is. Al herkende ik in haar gezichtje wel duidelijk de trekken van haar broers.

De twee grote broers waren erg in de wolken met hun nieuwe zusje. Ze straalden van trots en gingen maar al te graag bij haar op de foto. Van jaloezie geen spoor. Ze waren ook dolenthousiast om mij terug te zien, ondanks het feit dat het toch alweer even geleden was, en taterden me de oren van het hoofd. De mama en de papa kregen er amper een woord tussen. Ik voelde me meteen welkom!

Op de koop toe kreeg ik dan ook nog eens heerlijk verse pasta pesto én spaghetti bolognaise voorgeschoteld. Door de slimme mama gewoon kant en klaar gekocht bij de traiteur. Ook mijn favoriete trucje om iets lekkers op tafel te toveren. En dan heb ik niet eens het excuus dat ik pas nieuw leven op de wereld gezet heb. 😉

En kwam ik daar na het eten toch wel geen Storm Trooper tegen, zeker?