Toegegeven, ik voelde vrijdagochtend al die champagne van de dag voordien toch wel een beetje. 😉 Gelukkig wachtte er ons een bijzonder uitgebreid ontbijt in de prachtige ontbijtruimte mét uitzicht van Chatellerie du Schoebeque. Scrambled eggs, warme chocolade broodjes, heerlijk versgebakken Franse brood, streekkazen, confituur, honing, en… verse pannenkoekjes! Hoera voor verse pannenkoekjes! Super leuk ook om mijn oud-collega en zijn vriend, die toevallig in hetzelfde hotel logeerden, terug te zien aan de ontbijttafel. Nu voor mijn oud-collega de plichtplegingen achter de rug waren, konden we op het gemak bijpraten aan de ontbijttafel. Ik kon niet anders dan hem feliciteren met het zeer succesvolle evenement. Fijn om zien hoe goed hij zich in zijn nieuwe job voelt.
Na het ontbijt nam ik afscheid van mijn oud-collega en zijn vriend en trok ik op verkenning in Cassel. Mijn vriend moest werken, dus die zocht zich een plekje om zich met zijn laptop in één van de chique sofa’s te nestelen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik op voorhand niets had opgezocht over Cassel, dus liep ik op goed geluk richting centrum. Ik was nog maar een paar meter verder toen ik een smal steegje ontdekte dat mij naar les passages du flâneur leidde, smalle straatjes die achter de huizen doorlopen en die alleen toegankelijk zijn voor voetgangers. Deze wandelpaden voeren je langs de oude stadsomwallingen en stadspoorten. Heel mooi en pittoresk, want de wandelpaden staan vol met bloemen en planten.
Ik verkende een gedeelte van de vroegere stadswallen en keerde via de Porte D’Aire terug naar de Grand’ Place, alwaar ik struikelde over het Office de Tourisme. Ik stapte binnen om een kaartje van Cassel te vragen en kwam buiten met een mooi getekend kaartje dat een wandelroute uitstippelde langs de Casselse bezienswaardigheden. Uiteraard had ik per ongeluk al een stukje van deze wandelroute afgelegd. Aangezien Cassel maar een zakdoek groot is, was dat onvermijdelijk.
De wandeling bracht me langs de site van een voormalige vesting, het monument des Trois Batailles (Cassel heeft een bewogen geschiedenis), een prachtige houten molen (in 19000 telde Cassel een twintigtal molens waar graan werd gemalen, leer werd gelooid of olie wed geperst), het standbeeld van Maarschalk Foch, die van oktober 1914 tot juni 1915 in Cassel zijn hoofdkwartier had, een achthoekige kapel, een met groen kroos bedekte paardendrinkplaats, de Notre-Dame kerk, de oude kapel van de Jezuïeten en een heel charmant kerkhof dat zich vroeger buiten de wallen moet bevonden hebben. En zo kwam ik weer bij ons hotel uit. Ik ging even dag zeggen aan mijn vriend en informeren of hij samen wilde lunchen. We hadden echter allebei nog geen honger na het zeer uitgebreide ontbijt en beslisten de lunch te skippen.
De dag was nog maar half en ik had eigenlijk al bijna de ganse wandeling gedaan (Cassel is echt maar een zakdoek groot), maar hey, dat laatste stukje van de stadswallen had ik nog niet gedaan en toen ik er de eerste keer passeerde was de houten molen, hét symbool van Cassel niet zo goed belicht. Dus wandelde ik het laatste ontbrekende stuk van de route af en genoot van de zon op mijn gezicht.
Tijd om de befaamde Notre Dame van Cassel binnen te lopen en het interieur te bewonderen. Een typisch kerk in de Vlaamse stijl met drie zijschepen, volgens de toeristische folder.
Vervolgens keerde ik via de Ieperse Poort terug naar de weg die ik ‘s ochtends ontdekt had achter ons hotel en die helemaal de Casselberg afliep. Veel was er echter niet te zien langs die weg, buiten wat koeien en een sportveld, dus maakte ik rechtsomkeer en keerde ik terug naar ons hotel. Ondertussen was het iets na vier uur, tijd voor mijn vriend om aan het weekend te beginnen. Al die overuren mogen ook wel eens gecompenseerd worden, nietwaar?
Mijn vriend had al de videocalls afgewerkt op zijn agenda en de supercomputers liepen gesmeerd. Tijd voor een welverdiend ijsje op een terras dat ik eerder tijdens mijn wandeling had ontdekt. Ik bestelde een coupe met drie bollen (aja, ik had de lunch over geslagen!) en genoot van de heerlijke mangosorbet.
Na het ijsje leidde ik mijn vriend langs de verkorte versie van de highlights, zodat hij, naast het Musée de Flandre, toch nog een beetje van Cassel had gezien. Na deze superkorte wandeling keerden terug naar de plek waar we onze Cambiowagen geparkeerd hadden en vingen we de terugrit naar Kortrijk aan, die even probleemloos verliep als de heenrit.
In Kortrijk had ik om half acht een tafeltje voor twee gereserveerd bij de 7 Zonden, een eetcafé met een gezellige binnentuin. Mijn vriend en ik deelden als voorgerecht een heerlijke burrata met boontjes en vijgen, een verrassend lekkere combinatie. Als hoofdgerecht ging ik voor de maatjes met aardappelsalade. Een heerlijk zomers gerecht dat de perfecte afsluiter vormde van een mooie dag. Zelfs de treinrit van Kortrijk naar Leuven verliep vlotjes. Soms zit gewoon alles mee!
