Dit jaar vond het traditionele kerstfeest bij de schoonouders plaats op tweede kerstdag. Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen en toegeven dat ik er niet zoveel zin in had. Het feest is de laatste jaren steeds meer als een verplicht nummer beginnen aanvoelen en na de moeilijke periode die mijn vriend en ik doormaakten, keek ik er niet bepaald naar uit om ook nog eens met zijn ooms en tantes geconfronteerd te worden. Niet dat ik mij zorgen moest maken over lastige vragen of zo, de familie van mijn vriend is er erg goed in conflicten dood te zwijgen (iets wat ook opgaat voor mijn vriend zelf). En zo krijg je ongemakkelijke situaties aan de feestdis, waarbij iedereen keihard zijn best doet om te doen alsof er niks aan de hand is.

Enfin ja, voor mijn vriend was het natuurlijk belangrijk om samen met zijn ouders te vieren, dus ik ging vooral mee om hem een plezier te doen. En om zijn grootvader nog eens te zien, die na een verblijf van een maand in het ziekenhuis gelukkig weer thuis is. We brachten de grootvader een bezoekje alvorens we naar het feest gingen, want meevieren in al die drukte doet hij al jaren niet meer. Ik schrok ervan hoe erg de grootvader van mijn vriend achteruit gegaan is tijdens de maanden dat ik hem niet meer gezien heb. In de zetel zat een oude man die letterlijk aan het aftellen is naar zijn levenseinde. 95 jaar, ze mogen het houden van mij…

Het stramien van het kerstfeestje was identiek aan dat van het jaar voordien: aperitief met te veel hapjes (waaronder kaasblokjes!?!), uitdelen van de secret santa cadeautjes (aangezien ik pas vrij laat beslist had mee te gaan naar het feest, speelden we een beetje vals: mijn vriend gaf mij een schenking voor Wikipedia cadeau en ik gaf het cadeau van mijn vriend aan zijn petekindje), overbodige en niet eens zo lekkere soep (een voorgerecht dat niet past bij een kaasschotel, naar mijn mening) en gigantisch veel, heel erg lekkere kaas (en charcuterie voor de kaashaters). Net als vorig jaar sloeg ik de kerststronk over en beperkte ik mij voor het dessert tot een paar heerlijke pralines van Bittersweet.

Gelukkig konden we met de nonkel van mijn vriend mee terug naar Leuven rijden en spaarden we zo een lange treinrit met overstap in Lier uit.