Sinds de reorganisatie op 1 januari 2018 was er nog geen enkele keer een afterwork bijeenkomst geweest. Nochtans bleek donderdagavond dat er veel collega’s waren die er nood hadden om even hun hart te luchten. Ik zal de eerste zijn om een kritische houding aan te nemen ten opzichte van bepaalde keuzes door het management gemaakt, maar ik was toch onaangenaam verrast door de frustratie en negativiteit die uit een aantal gesprekken bleek. Het zit sommige van mijn collega’s echt hoog en het spijtig is dat het net gaat om zeer gemotiveerde en intelligente mensen die zich voor de volle honderd procent inzetten voor hun job.

Alhoewel het waar is dat er de laatste tijd veel jonge, getalenteerde mensen onze organisatie verlaten, herken ik deze gevoelens van negativiteit (nog?) niet bij mezelf. Alles kan beter, maar ik heb het gevoel dat ons team redelijk goed draait en dat de neuzen min of meer in dezelfde richting staan (een enkele uitzondering daar gelaten). O zeker, er zijn al wat crisissen gepasseerd, maar niets waarvan ik tot nu toe het gevoel had dat we het niet konden overwinnen. Misschien komt het omdat ik een tijd werkloos in Genève gezeten heb en ik toen pas beseft heb dat wat ik achtergelaten had zo slecht nog niet was. Uiteindelijk is geen enkel bedrijf perfect.

Voor mij zijn goede collega’s enorm belangrijk en wat dat betreft, ben ik in onze organisatie met mijn gat in de boter gevallen. Wat het dubbel zo erg maakt om vast te stellen dat sommige collega’s hun draai niet meer vinden. En ik realiseer me dat deze collega’s van het moment dat ze een andere job vinden, onherroepelijk de deur achter zich zullen dichttrekken. Ik hoop oprecht dat het zover niet hoeft te komen en het management inziet dat het tijd wordt om een aantal zaken bij te sturen.

Enfin, buiten dat, was het een zeer gezellige avond. Er waren zelfs twee oud-collega’s van de partij! En natuurlijk zakten we met de diehards na een paar drankjes in Scott’s Bar af naar de Ricotta & Parmesan voor een bijzonder smakelijk avondmaal (fettucine met asperges en zeevruchten, can’t go wrong with that).

Ook natuurlijk: vertraging met de trein die ons terug naar Antwerpen bracht.