orige vrijdag had ik na het werk afgesproken met een goede vriendin (als in: vroeger hebben we ettelijke city trips samen gedaan) die ik al veel te lang niet meer gezien had. Zij was zo vriendelijk om na haar werk naar Antwerpen te rijden speciaal om met mij iets te gaan eten. Ik reserveerde een tafeltje voor twee bij Overzee, het Thaise restaurant gelegen boven het immens populaire Zeezicht café, mij aangeraden door een collega.

We hadden veel om bij te praten, niet in het minst omdat we er allebei een lastige periode op hebben zitten. Waarbij mijn kleine akkefietjes uiteraard in het niets verzinken in vergelijking met haar grote verdriet. Chapeau voor de manier waarop ze haar verlies een plaats wist te geven in haar leven. Ik kan niet anders dan duimen dat haar grootste wens, against all odds, toch in vervulling gaat.

Ondanks de soms zware onderwerpen, was het een heel fijne avond. Het eten was om duimen en vingers van af te likken (letterlijk, want de rundsvleesblokjes mochten we, gewikkeld in een blaadje sla, met de vingers eten) en de margarithai (geen schrijffout) cocktail was bijzonder geschikt om dit alles door te spoelen. Een luisterend oor zo af en toe doet deugd. In beide richtingen.