Sinds 1 september stelt mijn team een jobstudente te werk. Een piepjong meisje dat net haar middelbare school heeft afgerond en in afwachting van haar start in het hoger onderwijs nog wat centjes komt bijverdienen door documenten over te zetten van Documentum naar Sharepoint. Wij zijn superblij met haar inzet en werklust, maar de boog kan niet altijd gespannen staan, dus nodigde ik haar uit om deel te namen aan de jaarlijkse teamactiviteit nu donderdag. We zouden met een groepje van een tiental collega’s een wandeling van zo’n 14 km door Brussel maken.
Ik gaf duidelijk aan dat het haar vrij stond om deel te nemen. Ze kon die gewoon gaan werken ofwel aansluiten bij ons wandelgroepje. Dat ze misschien niet meteen dolenthousiast zou zijn om samen met in haar ogen ongetwijfeld een bende oudjes te gaan wandelen, kon ik ergens wel begrijpen, maar hey, als ik op die leeftijd de keuze gehad zou hebben om een dagje betaald te gaan wandelen met wat oude zakken dan wel een dagje saai repetitief werk te doen, zou ik daar beslist niet lang over hoeven nadenken hebben. Groot was dus mijn verbazing toen ze mij zei dat ze liever op het werk wou blijven, ‘omdat ze niet zo graag wandelde’. Ik wist heel even niet wat zeggen en had voor het eerst in mijn leven het gevoel dat ik door een diepe generatiekloof verzwolgen werd.
Tweede voorval dat mij evenzeer met de mond vol tanden liet staan: op mijn uitnodiging om een teamoverleg bij te wonen, in de veronderstelling dat dit wel interessant zou zijn voor haar, bedankte ze vriendelijk met de woorden: “Mijn mama zegt dat dat saai is.” Wat zegt een mens op zoveel ontroerende oprechtheid? (En dan had ik nochtans speciaal koekjes voorzien!)
Is dit exemplarisch voor de jeugd van tegenwoordig of ben ik gewoon op een uitzonderlijk specimen gestoten?
Goh…ik kan me best voorstellen dat ze echt geen zin heeft in wandelen en ook geen behoefte om echt contacten te leggen met het team…vakantiejob is even wat geld bijverdienen met desnoods heel saai taakske zonder veel meer. je weet dat het toch maar tijdelijk is. En zo even in alle rust kunnen werken kan ook fijn zijn. ‘t is geen stage eh? ‘t is echt gewoon vakantiejob? Van een stageaire zou ik ander gedrag verwachten.
Ze heeft wel een duidelijke mening… Ik zou mee gaan wandelen zijn, gewoon buiten lopen lijkt me leuker dan sharepoint
@Goofball: Het is een gewone jobstudente. Maar ze zou gewoon betaald worden om mee te gaan wandelen. Sharepoint lijkt me nog altijd saaier dan wandelen. 😉
@nobutterfly: Ja, die mening apprecieer ik wel, al betwijfel ik of ik op die leeftijd tegen een leidinggevende die mijn uitnodigde voor een vergadering zou durven zeggen hebben: “neen, ik kom niet, want het is saai”. Misschien was ik gewoon een watje, dat kan natuurlijk ook.
[…] was de laatste dag van onze jobstudente. Ongelooflijk hoe snel die drie weken voorbij gevlogen zijn. Om haar te bedanken voor het harde […]