Ok, de titel van deze blogpost is een dichterlijke overdrijving, maar toen mijn vriend en ik onderweg waren naar het tuinfeest van mijn collega en zijn vriend in Court-Saint-Etienne, voelden we ons bijna ontdekkingsreizigers. Het verschil tussen de prachtige Waalse natuur en de gebetonneerde lintbebouwing van Vlaanderen kon amper groter zijn.

Het tuinfeest vond plaats op een prachtig landgoed dat al een paar generaties in eigendom van de familie van de vriend van onze collega was. De majestueuze, statige bomen die stonden op het prachtig golvende terrein waren aangeplant door zijn overgrootvader. Hoe fantastisch moet het wel niet zijn om te wonen op een stuk grond met zoveel geschiedenis.

We parkeerden onze wagen in een weide die voor de gelegenheid dienst deed als parkeerplaats en werden vriendelijk verwelkomd met een glaasje cava. De zon scheen en het zag ernaar uit dat het (eindelijk) een prachtige dag zou worden. Eén voor één druppelden mijn andere collega’s binnen en maakten we kennis met de nieuwe baby van één van mijn collega’s en de familie van onze collega en zijn vriend. Helaas, net op het moment dat we ons bord vol met zelf gemaakte heerlijkheden hadden geschept, liet de zon ons in de steek. De regensluizen werden open gezet, maar we lieten het niet aan ons hart komen. De receptietafels werden verplaatst naar de tenten en we genoten verder van de namiddag.

Mijn vriend en ik waagden ons aan een wandeling door de bossen op het terrein tussen de regendruppels door. We verkenden de schitterende woonwagen die dienst deed als logeerkamer en liepen verder het bos in totdat we zeker waren dat we niet konden betrapt worden. Als de gelegenheid zich voordoet voor openluchtseks mag je die niet laten liggen. 😉

Een weerkundig wisselvallige, maar fantastische namiddag.