En dat mag je gerust letterlijk nemen. Ondertussen was het al viereneenhalf jaar geleden dat we onze vriend die in 2011 naar Tokyo verhuisde, nog eens gezien hadden. En het zag er even naar uit dat we nog een paar jaar langer op een reünie zouden moeten wachten, want een eerste poging tot afspraak kon niet doorgaan omdat we toen in Düsseldorf waren.

Door omstandigheden nam onze Belg-in-Japan een latere vlucht naar Japan dan oorspronkelijk gepland en slaagden we er toch in deze avond af te spreken. Op de valreep, want de dag voor zijn terugkeer naar Tokyo. We spraken af aan de kaiten sushi van restaurant Kabuki (die me deze keer wat tegen viel, de rijst was niet goed gekookt en de vis was niet vers, jammer). Onze kameraad was buiten wat grijze haren in zijn baard nog niks veranderd. Nog altijd gepassioneerd door IT security en Japanse vrouwen. 😉 Met een nieuwe job bij een groot internationaal bedrijf in het vooruitzicht keek hij uit naar zijn terugkeer naar Tokyo. Tijdens zijn vorige job is hij er ook in geslaagd zijn passie voor het duiken om te vormen tot een mooie bijverdienste als duikinstructuur. En dat met maar 20 dagen verlof op een jaar!

Some people really make their dreams come true…