Niet geloven, maar dit jaar organiseerden mijn vriend en ik al voor de vierde keer een cocktailparty voor mijn collega’s. Naar goede gewoonte legden we eerst bij L’Etoile d’Or een stevige bodem met een heerlijke wildschotel. Kwestie van goed voorbereid op het strijdtoneel te verschijnen.

Dit jaar slaagde ik er zelfs in een professionele cocktailmaker uit te nodigen. (Eén van mijn collega’s bleek ooit een cursus gevolgd te hebben.) En het mag gezegd: mijn collega kon er wat van. Waar ik altijd nauwgezet de recepten volg, combineerde hij vlotjes uit de losse pols al de verschillende alcoholische en non-alcoholische uit onze drankvoorraad. Al blijft mijn voorkeur toch uitgaan naar de klassiekers: weinig cocktails die mij zo goed smaken als een heerlijke caipirinha.

Ook heel fijn: een ex-collega die de moeite deed om helemaal in haar eentje uit de verre Kempen naar Leuven te rijden. Veel cocktails kon ze helaas niet drinken, maar ik was wel erg blij met de prachtige bos bloemen die ze bij had. Bijna even blij met de bloemen als met de bon voor een etentje bij Dumon. 😉

Het viel wel op dat alle aanwezigen uiterst voorzichtig waren met hun cocktailconsumptie. Hierdoor vielen er dit jaar geen cocktailslachtoffers en werd mij een nachtelijke toiletschrobbeurt bespaard. We hadden wel zo rond half drie een interessante discussie over het al dan niet pizza bestellen, die zo’n twintig minuten later effectief uitmondde in het bestellen van een pizza. Volgende keer bestel ik gewoon een pizza zonder overleg. 😉

Rond tien voor vier sloten we de party af. We namen afscheid van de drie dappere feestvarkens die nog van plan waren op dit onzalige nachtelijke uur te gaan stappen in het centrum van Leuven, wezen onze barman van dienst de weg naar de logeerkamer en ploften moe, maar tevreden in ons bed neer. (Niks gehoord van het gesnurk waarvoor onze barman ons gewaarschuwd had.)

Alweer een feestje om met veel plezier op terug te kijken.