Mijn vriend en ik zetten ons ons weekend al vervroegd in met een fijne lunch samen met een vriendin en voormalig blogster. We lunchten op het terras van de Umamido op het Sint-Katelijneplein. Noedelsoep, my favorite! Op het middaguur was het al goed warm, we waren dan ook erg blij dat we een plekje in de schaduw van de luifel konden bemachtigen. Het was erg fijn om te kunnen bijpraten met onze vriendin. Eigenlijk had ik nog wel de ganse namiddag op dat terrasje kunnen blijven zitten, maar de plicht riep, helaas.

Mijn voornemen om op deze schitterende vrijdagavond wat vroeger naar huis te gaan, werd echter doorkruist door een telefoontje dat binnenkwam net op het moment dat ik met mijn rugzak in de hand klaar stond om naar huis te vertrekken. Bummer.

’s Avonds hadden we afgesproken om samen met vrienden iets te gaan eten in het gloednieuwe restaurant Ratata. Ik was erg benieuwd om te zien wat de nieuwe eigenaars gemaakt hadden van het voormalige restaurant van Jeroen Meus.

Ik had een tafeltje voor vier gereserveerd om 19u, door een kortsluiting in mijn hersenen had ik in mijn herinnering-sms’je echter vermeld dat ons tafeltje om 21u gereserveerd was. Ter mijner verdediging, in de oorspronkelijke mail had ik wel het juiste uur vermeld. Normaal maak ik zulke fouten nooit. We zullen het maar op de nog niet volledig verteerde jetlag steken, zeker? Of mijn chronisch slaapgebrek.

Enfin ja, zo rond kwart na zeven vroeg mijn vriend: “Je hebt hen toch wel een herinnering gestuurd, he?” En ik, “ja natuurlijk, uiteraard heb ik dat gedaan. Hier zie, kijk maar. “ Waarop mijn blik valt op het uur dat ik in mijn sms vermeld heb. 21u. Ik kon wel door de grond zakken. Dadelijk gebeld naar onze vrienden, maar die hadden effectief 21u genoteerd en waren nog aan het wachten op de babysit. Stom, stom, stom.

Gelukkig waren ze flexibel bij de Ratata en konden we verkassen naar de bar om te wachten op onze vrienden. Na twee cocktails op onze nuchtere maag waren we alleszins bijzonder goedgezind toen onze vrienden rond 20.45u arriveerden. En dan kregen we daar bovenop nog een cocktail maison aangeboden om de heropening te vieren. Het werd alleszins een heel geslaagde avond met heerlijk eten en een bovengemiddelde alcoholconsumptie. 😉

Laat het ons erop houden dat ik me de dag nadien die cocktails toch wel een beetje beklaagde. Gelukkig voelde ik me na een stevig ontbijt al beter. Maar goed ook, want er stonden twee feestelijkheden op dezelfde dag in onze agenda. We trokken naar Dendermonde om het tienjarig huwelijk van Karel en Eveline te vieren. Tien jaar later en twee kinderen rijker stralen ze nog steeds van liefde en geluk. De potluckformule zorgde voor een bijzonder overdadige feestdis. Vooral het dessertenbuffet was indrukwekkend. Helaas ben ik niet zo’n keukenprinses, dus speelde ik een beetje vals door taarten van Willems en chocolaatjes van Bittersweet mee te brengen.

Heel tof idee: Karel en Eveline hadden voor allerlei volksspelen gezorgd. En zo brachten we de namiddag door met kegelen, sjoelbakken en nog veel meer. Maar dé topper was Jenga. Dat hebben we echt verschillende keren gespeeld, steeds met andere mensen en kinderen. Echt plezant.

Helaas konden we niet lang genoeg blijven om het dessertbuffet volledig te verorberen: we werden om 17u verwacht bij de ouders van mijn vriend voor het traditionele zomerse familiefeest. Na een korte tussenstop bij de opa van mijn vriend zochten we een plaatsje in de tuin en schoven we aan voor het avondmaal. Veel honger had ik eerlijk gezegd niet, dus ik hield het bij een bescheiden pistoleetje met wat kaas.

Zondag sliepen we een beetje uit en deed ik een manmoedige poging om zoveel mogelijk foto’s van onze Canadareis te verwerken. ’s Avonds werden we voor een barbecue verwacht bij vrienden die op de Vismarkt wonen. Helaas gaf de zon er de brui aan een half uurtje voordat we bij onze vrienden verwacht werden en gingen de hemelsluizen open. Wij geraakten tussen de buien door droog bij hen, maar het andere koppel dat ook uitgenodigd was, had minder geluk. Gelukkig bood de fietskar voldoende bescherming om hun baby’tje droog te houden.

De barbecue werd onder een afdakje geplaatst en wij genoten binnenshuis van al het lekkers van slagerij Rondou dat ons voorgeschoteld werd. We praatten over onze respectievelijke vakanties en toekomstplannen. En natuurlijk ging de baby van arm naar arm. Nieuwtje van de dag: als alles mee zit, verhuizen de vrienden met de fietskar volgend jaar naar California! Jawadde.