De tijd gaat zo snel dat ik helaas weer moet terug vallen op weekoverzichtjes. Zo jammer dat ik er niet in slaag om meer tijd te maken voor yab.be. Helaas, er zijn maar 24 uren in één dag. Iets waar ik me goedschiks of kwaadschiks zal bij moeten neerleggen. Enfin ja, dit deed ik deze week:

• Maandag 2 maart: salsa dansen. Ik moet zeggen dat het een goed idee was om alle cursussen dubbel te doen. Mijn vriend en ik zitten nu tegelijkertijd in een cursus voor beginners én eentje voor gevorderden. Ok, de cursus voor beginners gaat wel wat traag, maar het is heel nuttig om alle basispassen zo vaak te herhalen dat ze in je motorisch geheugen gegrift staan. En stiekem vind ik het ook wel leuk dat ik mijn mannelijke danspartners (de lessen werken volgens een doorschuifsysteem waarbij je altijd van partner verwisseld) een beetje kan coachen, want sommigen van hen lijden eerden dan dat ze leiden. 😉 Ik moet zeggen dat ik echt uitkijk naar die twee uurtjes in de week. Nog een beetje meer oefenen en mijn vriend en ik kunnen effectief beginnen naar salsafeestjes te gaan (iets wat we tot nu toe nog niet aangedurfd hebben).
• Dinsdag 3 maart: Op stap met de vrouwelijke collega’s uit Leuven. Sinds januari hebben we er een nieuwe collega bij die ons clubje even maakt. Ik ga nog zelden enkel met vrouwen op stap, dus het is wel leuk om gewoon een keertje onder elkaar te kunnen roddelen over wie de knapste mannelijke collega is. 😉 Eten deden we in La Stanza in de Wandelingenstraat (heerlijke verse pasta daar), waarna we afzakten naar Savoye voor een afsluitend wijntje of theetje. Als restaurant kon dit restaurant me niet echt overtuigen, maar het is wel een ideale plek om te aperitieven of nog een laatste glas wijn te drinken voor het slapen gaan. Wij versierden een knus plekje bij het haardvuur. Erg gezellig om gewoon wat te kletsen.
• Woensdag 4 maart: Normaal zouden mijn vriend en ik een tentoonstelling van Japans drukwerk (Ukiyo-e) bezoeken, maar helaas brachten we de avond door in een Limburgs ziekenhuis. Mijn moeder belandde door een heel akelig accident in het ziekenhuis. Zoals mijn vader het vertelde, heeft het niet veel gescheeld of ze was er niet meer geweest. Gelukkig was hij er op tijd bij en lijkt het herstel vlot te verlopen. Maar ik kan me voorstellen dat het voor hem een heel traumatisch moment geweest moet zijn.
• Donderdag 5 maart: Een half dagje verlof om naar de opening van het splinternieuwe ESAT-gebouw te gaan. Ik moet zeggen dat tijdens de speeches mijn hart toch wel een beetje zwol van trots omdat ik mij omringd wist door mede-ingenieurs die fantastische zaken realiseren. Eens een burgie, altijd een burgie! Het gebouw zelf vond ik ook de moeite. Sober, maar functioneel en mooi ingebed in de bestaande omgeving. Architectuur zoals die zou moeten zijn. De frietkraam liet ik toch maar links liggen en ik at bij thuiskomst braaf wat boterhammetjes.
• Vrijdag 6 maart: Normaal moest ik mijn vriend vergezellen naar zijn thuisfront, omdat zijn vader daar in de bloemetjes gezet zou worden als sportlaureaat van zijn gemeente. Dit omdat hij vorig jaar zijn vijfde Dan Shihan in de gevechtskunst Jujutsu behaalde. Ik had echter niet veel zin in een avond vol speeches en besloot te brossen. Achteraf wist mijn vriend me te vertellen dat de speeches effectief zo saai waren dat hij bijna in slaap was gevallen. Zijn vader liet dat echter niet aan zijn hart komen en straalde van trots met zijn onderscheiding. Erg verdiend na al die jaren hard trainen!