Een bijzonder rijk gevuld weekend! Eentje om in de annalen bij te schrijven.

Maar laat ik beginnen bij het begin: zaterdagochtend, 11.30u, tijd voor mijn spreekbeurt. Mijn vriend was speciaal naar het clt afgezakt voor onze salsademonstratie. (Ik benadruk het niet genoeg, maar ik heb het echt wel getroffen met hem.) De demonstratie was ok, al hadden we zonder toeschouwers onze choreografie op ons appartementje een pak beter uitgevoerd. Nuja, ik neem aan dat als je zelf geen salsa doet, die kleine foutjes en onzorgvuldigheden niet direct opvallen. We raakten ook een beetje de kluts kwijt, omdat de leerkracht aan het volume van de luidspreker zat te prutsen. Gelukkig zijn er na de les toch een paar medeleerlingen komen zeggen dat we goed konden dansen, al kan dat ook uit beleefdheid geweest zijn. Van mijn spreekbeurt zelf was ik minder tevreden. Mijn niveau van spreken is gewoon te laag voor een vierde jaar. Meer oefenen, dat is natuurlijk de clou. Het pakt niet om je te beperken tot ongeveer vier uur per week opletten in de les om een taal onder de knie te krijgen. Nu alleen nog de tijd vinden om ook in de week wat met Spaans bezig te zijn.

Natuurlijk liep met al die spreekbeurten de les gigantisch hard uit en dat terwijl ik nog boodschappen moest gaan doen in het Kruidvat en een cadeau voor de housewarming party van van collega’s diezelfde avond moest op de kop tikken (het werd een grote doos legoblokjes voor het vijfjarige dochtertje). Het geplande bezoek aan de fototentoonstelling van Foto Gamma moest ik helaas laten schieten. Volgend jaar een herkansing!

Vroeger dan verwacht ging de bel. Of correcter: sprong het scherm van de intercom op, want onze bel heeft er een tijdje geleden de geest aan gegeven. Niet dat we dat erg vinden, want het ding produceerde een verschrikkelijk rotgeluid. Mijn petekindje en zijn mama en papa. Net op het moment dat ik van plan was in de douche te springen! Ongewassen heette ik onze gasten welkom. Gelukkig was de Sint vooruitziend en had hij de cadeautjes al klaar gezet op tafel. De mama was heel blij met de stoere outfit voor haar flinke peuter en mijn petekindje zelf was in de wolken met zijn duplo blokken.

Het was een kort bezoekje, want ook mijn petekindje heeft een drukke agenda. Hij moest die avond gaan dineren bij zijn oma en opa (en daar natuurlijk ook Sinterklaasgeschenkjes in ontvangst nemen, zo gaat dat).

Na het bezoekje nam ik snel een douche, staken we een boterham in onze mond en vertrokken we richting Stekene, een vriendelijk dorpje bij de Nederlandse grens waarvan ik tot voor kort nog nooit gehoord had. Onze lieftallige collega’s hadden het huis van de mama van één van hen volledig opgeknapt en er een fijne thuis van gemaakt voor hun tweetjes en de dochter van één van beiden. Al hadden ze mij wel op voorhand mogen waarschuwen dat het een feestje op kousenvoeten zou worden, dan had ik een paar kousen zonder gat in aangedaan. 😉

De leefruimte was uitgerust met een houtkachel die zoveel warmte gaf, dat de meeste collega’s al snel in topjes of t-shirts zaten. Ik was zelf ook erg blij dat ik mijn vestje kon uitspelen. Ik hou van een warme en gezellige thuis, maar dit was me toch een paar graden te veel. Gelukkig was de cava uitstekend, de hapjes lekker en de met krantenknipsels versierde salontafel een waar kunstwerk. Onze collega’s hadden duidelijk hun best gedaan om hun gasten in de watten te leggen, ze hadden zelfs een heuse bierquiz voorbereid, die jammer genoeg te moeilijk bleek voor mijn vriend en mezelf, want we eindigden op de derde laatste plaats. Als het nu een whisky-quiz was geweest, he! Door de glaasje cava had ik zelfs de moed om een kleine salsademonstratie te geven (nuja, we hadden de ochtend al een generale repetitie gehad, he).

Tijdens de rit naar huis vielen mijn ogen al snel dicht. Chapeau voor mijn geweldige chauffeur die er altijd in slaagt ons veilig thuis te brengen.

Te zeggen dat ik redelijk uitgeput was, is een understatement. Gelukkig stond er zondagochtend geen verschrikkelijk vroeg verjaardagsfeestje gepland en slaagden we erin tot het middaguur uit te slapen. Man, dat deed deugd! Zoveel slaapachterstand om in te halen.

Het was goed dat ik mijn cava-roes had uitgeslapen, want om drie uur werden we verwacht op een whisky-proefnamiddag. We waren in totaal met zes personen en zeven flessen whisky. Eén van de aanwezigen bleek echter in de onmogelijkheid te verkeren om mee te doen aan onze proeverij, om wille van de beste reden ooit: nummer twee op komst! We klonken met een lekker glas whisky op dit goede nieuws en verkenden de verschillende smaken. Ik weet ondertussen dat smoky whisky’s niet mijn ding zijn en dat werd weer maar eens bevestigd. De piepjonge Australische Starward whisky daarentegen viel enorm bij mij in de smaak. Ik heb meteen een bezoek aan deze distillery op mijn verlanglijstje gezet voor onze volgende Australiëreis.

Ik deed het rustig aan met de whisky’s en hield het bij kleine proevertjes. Whisky is een drank die de nodige respect verdient en waarvan je met mate moet genieten. Even deed er zich een onsmakelijk akkefietje voor toen het tweejarige zoontje van onze vrienden opeens zonder waarschuwing zijn maaginhoud op de grond ledigde. Het arme ventje was er helemaal ontdaan door. Ik zag ons geplande diner al in het gedrang komen, maar de ouders bleven er super chill bij. Alles snel opgekuist en het was duidelijk dat het ventje zich daarna een pak beter voelde. De ouders vermoedden dat hij de nieuwe medicatie die hij gekregen had tegen zijn hoest niet goed verdroeg en ik vermoed dat ze met dit vermoeden de nagel op de kop sloegen. De kleur keerde snel terug in zijn gezicht. En jawel, nog geen kwartier later zat het ventje alweer met een brede smile op en neer te wippen.  Ongelooflijk hoe veerkrachtig kinderen zijn.

We konden dus zoals gepland iets gaan eten in restaurant De Kleine Kauter mét een vrolijke peuter die een grote fan was van de kabeljauwmousse die als hapje werd opgediend. De vriendelijke ober bracht zelfs speciaal voor hem nog een tweede portie. Ik keek toch een beetje zorgelijk toe, maar de kabeljauwmousse hebben we geen tweede keer meer terug gezien. 😉

Ik was oorspronkelijk van plan het bij iets lichts te houden, maar onze zwangere gastvrouw verjaarde de dag nadien en er was een heel interessante menuaanbieding waarbij de jarige een gratis menu kreeg. Als we met voldoende personen de menu bestelden kregen we er ook nog eens twee flessen wijn gratis bovenop. Tja, dan toch maar overstag gegaan en geen spijt van gekregen, al moet ik toegeven dat het wel een beetje te veel van het goede was. Bij het dessert moest ik dan ook passen. Maar De Kleine Kauter is absoluut een aanrader, als je in de buurt van Roosbeek bent.

We moesten een beetje overhaast afscheid nemen, om voor de start van de staking in Vlaams-Brabant nog tijdig onze bus te halen, maar wat mij betreft, zeker voor herhaling vatbaar!