En ja, voordat een mens er erg in heeft, is 2014 alweer een paar dagen oud. De eerste dag van het nieuwe jaar, brachten mijn vriend en ik traditioneel door bij mijn ouders in Limburg. Sinds vorig jaar is de afspraak god-zij-dank verzet naar ‘s avonds ipv ‘s middags. Zo heeft het feestvierende volkje toch wat tijd om te recupereren. 😉 Al even traditiegetrouw zaten onze nonkel en tante en wat neven samen met ons rond de gourmetstellen.

Het gesprek ging eerst over de tijdloze honderd van Stubru, vervolgens over de klassiekers uit mijn pa zijn jonge jaren en voordat we er goed en wel erg in hadden passeerden de grootste hits van 2013 youtube-gewijs de revue. Tot mijn grote verbazing hadden mijn neven, die toch wat jaartjes jonger zijn dan ikzelf nog nooit van The Fox van Ylvis gehoord. Say what? WHAT??! SAY WHAATT?? WHAAATT?!!?!! Dat schrijnend gebrek aan kennis over dé viral video van 2013 werd snel geremediëerd.

Als dessert trakteerden mijn vriend en ik op heerlijk nieuwjaarsgebak van Demeestere. Het werd even stil aan tafel, zo werd er gesmikkeld ende gesmuld.

De tweede dag van het nieuwe jaar werd er met de collega’s geklonken op het nieuwe jaar tijdens de nieuwjaarsreceptie. Ik vind het altijd erg leuk om na de kerstvakantie mijn collega’s gelukkig nieuwjaar te kussen en in een ontspannen sfeertje een babbel te kunnen slaan met een glaasje in de hand. Helemaal klaar om er weer in te vliegen!

Na al die drank op de receptie ‘s middags, lastte ik in de namiddag een dutje in, om tegen de avond van de tweede januari in vorm te zijn om iets te gaan eten met onze vrienden uit Lummen die hun kroost bij een babysit hadden achtergelaten. We aten Indisch niet ver van ons appartementje en het smaakte me geweldig goed. Lang leve momo’s!

De eerste echte werkdag verliep rustig. Er waren veel collega’s die vrijdag nog een snipperdag hadden genomen. Het zag er dan ook naar uit dat deze dag geruisloos zou voorbijgaan. Dat was echter buiten de hevige storm gerekend die ‘s avonds over het land trok, een spoor van vernieling achterlatend. Een blikseminslag zette het station van Leuven zonder stroom en maakte dat er lange tijd geen verkeer tussen Brussel en Leuven mogelijk was. En zo strandden mijn vriend en ik de eerste werkdag van het nieuwe jaar in het station van Brussel Noord. Gelukkig werden we twitter-gewijs op de hoogte gehouden van de toestand, want de intercom in onze trein liet het afweten.

Na zo’n drie kwartier gewacht te hebben, besloten we iets te eten te gaan zoeken om onze rommelende magen tot zwijgen te brengen. We vonden een Italiaans restaurant niet ver van het Noordstation dat redelijke pasta serveerde, maar dat buiten ons akelig leeg bleef… Na ons avondmaal bleek Leuven station terug stroom te hebben en konden we onze reis naar huis verder zetten. Blij alvast dat wij niet tot de ongelukkigen hoorden die gestrand waren in de buurt van Aarschot.

Nog één keertje, om het af te leren: