Onze eerste dag en Kopenhagen begon onder een stralend zonnetje. Omdat we de toeristische highlights tijdens ons vorige bezoek in 2010 al voor een deel bezocht hadden, stond er minder druk op de ketel om zoveel mogelijk in korte tijd te zien. Omdat het weer zo prachtig was, besloten we een fiets te huren (kan geen kwaad om wat kilometers in onze benen te krijgen als voorbereiding op Japan). Ons hotel beschikte over prachtige witte fietsen mét charmant fietsmandje die nog goed fietsten ook. Makkelijker kon niet.
En zo vertrokken we welgemutst voor een tochtje langs het water tot aan de Kleine Zeemeermin (Den Lille Havfrue) die we de vorige keer enkel vanaf een bootje zagen. Nu stopten we vlakbij het beroemde beeld om het van dichtbij te kunnen bewonderen. Het beeld staat bekend als een beetje teleurstellend omdat het zo klein is (een beetje zoals Manneke Pis in Brussel), maar ik vond het best wel een mooi beeld. Heel elegant staart de Kleine Zeermeermin peinzend over het water, treurend om haar prins. Het beeld doet het tragische sprookje van H.C. Andersens alleszins recht aan.
Daarna bezochten we Kastellet en St. Alban’s Kirke, een Anglicaanse kerk gelegen binnen de pentagramvormige omwalling van Kastellet. Het fort Kastellet is gebouwd als verdediging tegen de Zweden, maar het werd slechts één keer gebruikt in 1807 tegen de Engelsen. Kastellet wordt vandaag nog steeds gebruikt door het Deense leger, maar bezoekers kunnen er vrij rondlopen. Ook voor mensen die niet geïnteresseerd zijn in militair erfgoed is deze plek een bezoekje waard, het is er gewoon prachtig wandelen in het groen.
Ons middagmaal nuttigden we in de foodcourt van het Magasin Du Nord. De Deense patisserie is beslist niet te versmaden met lekker veel kaneel. Nu we de smaak van het fietsen te pakken hadden, besloten we nog wat meer groene plekken te bezoeken: de parken Kongens Have met het prachtige Rosenborg Slot en Botanisk Have, de botanische tuin van Kopenhagen. Het zijn net deze grote parken midden in het centrum die van Kopenhagen zo’n leefbare stad maken. Iedereen zit er op het gras te picknicken of gewoon een boek te lezen. Heel relaxte sfeer overal.
Kopenhagen is trouwens de meest fietsvriendelijke stad die ik al bezocht heb (ja, nog beter dan Amsterdam). Waar er in Amsterdam vaak chaos heerst, regeert de orde in Kopenhagen. Mooie brede fietspaden langs groene plekken, aparte verkeerslichten voor fietsers, veel fietsenstallingen, afgesproken signalen tussen de fietsers onderling (hef je vlakke hand omhoog zoals een politieagent om aan te geven dat je gaat stoppen, hou altijd mooi rechts zodat snellere fietsers je kunnen passeren, steek de straat nooit in één keer over als je naar links wil afslaan, maar in twee keer), enzovoort.
Nu, Kopenhagen is ook wel fietsvriendelijk uit noodzaak. Veel inwoners hebben immers gewoon geen auto. De reden hiervoor is erg simpel. Bovenop de kostprijs van het voertuig moeten ze nog eens tweemaal diezelfde prijs betalen om het voertuig in te schrijven. Een auto kopen is dus voor de meeste Denen, die echt niet slecht verdienen, een hele investering. Mensen die in het stadscentrum wonen, doen vaak de moeite niet. Waarom zouden ze ook? Je geraakt volgens mij sneller met de fiets op je bestemming dan met de auto.
De volgende groene plek die we aandeden was het gebied rond de ‘meren’ (Søerne). Nuja, meren is een term die lichtelijk overdreven is voor deze groot uitgevallen waterbassins. Het toffe aan de Søerne is dat er een prachtig fiets- en wandelpad rond ligt dat je toelaat ten volle van de omgeving te genieten. Op de terugweg naar het hotel (we moesten onze cadeautjes nog oppikken voor ons bezoekje aan vrienden Q en M die negen maanden in Kopenhagen verbleven en ondertussen hun gezinnetje met een extra jongeman hadden uitgebreid, meteen de belangrijkste reden voor onze trip), stopten we nog even om een prachtig groen kerkhof te bezoeken. Ja, zelfs de kerkhoven in Kopenhagen zijn prachtige groene oases, waar mensen komen om even te wandelen en te verpozen.
De avond brachten we door bij onze vrienden met zelfgemaakte vegetarische lasagne en veel te veel wijn. Hun jongste zoon bleek een brave en vrolijke baby te zijn en we maakten plannen om de volgende dag samen door te brengen.
eigenlijk wel jammer dat achtergrond van zo’n poëtisch mijmerend zeemeerminnetje een loods is