Vorige zondag waren mijn vriend en ik te gast op het persioneringsfeestje van mijn nonkel. Omdat hij veel vrienden en familie heeft, gaf hij geen één groot feest, maar verschillende kleine feestjes. Wij zaten in de feest-poule “jong volk”, samen met mijn broertje en zijn vriendin en mijn vier neven en hun aanhangsels. Mijn vier neven zijn nogal vrijbuiters, dus ik ben altijd verrast als er eentje een lief heeft en deze keer waren maar liefst vijftig procent van mijn neven bezet, een record zowaar.

Om zich niet te veel werk op de hals te halen, had mijn nonkel koude schotels besteld. Hij had daarbij onze eetlust nogal overschat, want ik denk dat hij met de overschot nog een feest kon geven. Nuja, de vrijgezelle neven zullen wel wat overschotjes meegenomen hebben. 😉

Op zijn gemak genieten van zijn pensioen, zal er echter de eerste jaren niet inzitten. Grootste verbouwingsplannen, hebben ze, mijn nonkel en tante. En dan zal hij waarschijnlijk ook nog wel meer dan een paar handen uit de mouwen steken bij de verbouwingen van één van zijn zonen. Mijn nonkel heeft nooit een zittend gat gehad, dus dat was te verwachten.

Voor mij was het bijzonder lang geleden dat ik nog eens in het huis van mijn nonkel en tante geweest was. Het deed me wel wat die plek uit mijn jeugd terug te zien, het toneel van menig zomerse logeerpartijtje. Ik was dol op de dagen die ik doorbracht in het rijtjeshuis in Antwerpen. Er was geen tv in huis en ik bracht het merendeel van de tijd door met het lezen van de stripcollecties van mijn neven. Kasten en kasten vol strips. Ik denk niet dat ik er ooit in geslaagd ben ze allemaal te lezen. Ik genoot ook erg van de wandelingen in het stadspark. Het leven in de stad was zo anders dan ik, als kind van het platteland, gewoon was. We gingen zelfs te voet naar de winkel! Ik denk nog steeds dat mijn liefde voor het stadsleven daar wortel heeft geschoten.

Erg benieuwd naar de metamorfose van het rijtjeshuis. En ik laat jullie een beetje meegenieten van het lekkers dat we voorgeschoteld kregen.