Man, man, man, vandaag was echt een beetje van het goede te veel. Van tien uur ‘s ochtends tot zeven uur ‘s avonds opgesloten gezeten in een muffe aula en dat terwijl het buiten zo’n prachtig weertje was. Ok, we hebben wel één uur middagpauze gekregen, maar voordat we effectief eten voorgeschoteld kregen was het half drie in de namiddag. Jullie kunnen je voorstellen dat mijn humeur tegen dan ongeveer tegen het vriespunt zat. En wat we voorgeschoteld kregen stelde ook niet veel voor. Meer dan wat schijfjes kaas en ham kregen we niet.

Niet dat ik iets tegen kaas en ham heb, maar als middagmaal is dat toch behoorlijk magertjes te noemen. Bovendien begonnen de ham en kaas die in de volle zon stonden, na een tijdje lekker smakelijk te zweten. Zo nu en dan kwam de bediening nog rond met andere hapjes, maar die vielen bij niemand echt in de smaak. De eerste keer in mijn leven dat ik de namiddag van een conferentie met honger inging. Gelukkig was de catering minder zuinig met de wijn. Of moet ik zeggen ongelukkig, want van de twee volgende panelgesprekken heb ik bitter weinig meegepikt. Al vermoed ik ergens dat ik niet veel gemist heb.

Ik was dan ook behoorlijk opgelucht toen ik na zeven uur ‘s avonds eindelijk buiten stond en het weer het toeliet om nog een mooie wandeling te maken in avondlijk Madrid. Om het karige middagmaal te compenseren trakteerde ik mezelf op een lekker etentje. En zo werd het toch nog een leuke dag.