In september gaan we naar twee trouwfeesten. Op zich is dat niet zo bijzonder, ware het niet dat deze trouwfeesten beide in het buitenland plaatsvinden. Het ene in Noord-Italië en het andere in Krakow (sweet, sweet memories). En als er geen conflict was geweest met onze reis naar Amerika, hadden we in juli een trouwfeest in Slovakije bijgewoond (ik vind het nog altijd doodjammer dat dat niet gelukt is).
Dit wil zeggen we in september twee keer vrijdag op een vliegtuig zullen stappen om zondag alweer terug in België te landen. Nooit zal ik meer vluchten op één jaar tijd gedaan hebben als in 2009 en bijgevolg zal mijn ecologische voetafdruk nooit groter geweest zijn. Ik voel me een klein beetje schuldig, maar vooral heel blij dat ik de kans heb zoveel van de wereld te zien.
Dat je je ‘een klein beetje’ schuldig voelt, haakte met zo’n vinnig weerhaakje in mijn vel.
Ik vind vliegen fantastisch, handig, goedkoop en weldadig snel… maar ik kan het nauwelijks nog over m’n hart verkrijgen om het te doen, vooral niet binnen Europa.
Mja, soms zijn er gewoon geen alternatieven voor een vlucht (we hebben die echt wel bekeken, hoor). Verplaatsing met trein of auto zou te lang duren en het aantal vakantiedagen is natuurlijk ook beperkt.
Wat is dat toch met die trouwfeesten? Ikzelf mag er -voorlopig al- naar drie gaan in 2010. Helaas blijven die beperkt tot de Limburgse grens
Net als de baby’s: ‘t is de leeftijd, zeker? Ik ben helaas al in een andere leeftijdscategorie: dus geen trouwfeesten dit jaar en veel minder zwangere vriendinnen. Geniet van het reizen en feesten!