Tot gisteren zijn alle etentjes op ons appartement mits een paar schoonheidsfoutjes zeer goed verlopen. Dat was totdat ik gisteren gloeiendhete saus van de overigens voortreffelijke sint-jacobsschelp over mijn hand kreeg. Een welgemeende “aaaaw” ontsproot aan mijn mond. Verdorie dat deed zeer. ‘k Heb op aandringen van onze gasten vervolgens ongeveer een half uur met mijn hand in koud water gezeten, al moet gezegd dat dit de groei van de brandblaren geenszins verminderd heeft.

Het bereiden van de tweede gang van ons diner (ook een ovengerecht) heb ik maar wijselijk aan mijn vriend overgelaten. Die zwierde gezwind de witte wijn, de tijm, de paddenstoelen, het klontje boter en de kipfilets in vier zakjes van aluminumfolie, liet deze een twintigtal minuten gaarstoven in de oven om vervolgens zonder ongelukken en brandwonden het bakblik uit de oven te verwijderen en de kip op ons bord te poneren. Een supereenvoudig, maar superlekker gerecht.

En omdat ik een beetje verbrand en daardoor zielig was, was er speciaal voor mij chocoladefondue als dessert. Ok, ok, zonder dat spijtige voorval zou er ook chocoladefondue op het menu gestaan hebben. 😉 De chocoladefondue smaakte alleszins even lekker met verbrande vingers. Al paste ik toch wel op voor het vlammetje onder het fonduestel.

Deze ochtend ben ik dan maar direct flammazine gaan kopen bij de apotheker. Hoe lang duurt het eer zo’n brandwonde geneest?