zelfdoding

Tragisch

Een donderslag bij heldere hemel. Het telefoontje dat ik vanochtend kreeg van mijn collega bracht me serieus van mijn stuk. Bij het opnemen hoorde ik meteen dat er iets niet in orde was. De collega in kwestie borrelt normaal over van energie en nu klonk haar stem vlak en monotoon. Ze bracht het nieuws dat haar man zich de avond voordien van het leven beroofd had. Ik slikte en probeerde te verwerken wat ik gehoord had, tegelijkertijd enkele woorden van medeleven prevelend. Want wat voor medeleven kan je bieden aan iemand in zulk een situatie? Wetende dat twee dochters hun vader nooit meer terug zullen zien en dat wat eens een mooi gezin was waarschijnlijk de rest van hun leven met onbeantwoorde zullen blijven zitten.

Verschrikkelijk.

Mocht iemand van jullie met zulke duistere gedachten worstelen. Weet dat er hulp beschikbaar is. Bel naar het nummer van de zelfmoordlijn: 1813 of zoek hulp bij je huisarts. Het leven heeft echt te veel te bieden om er voortijdig een einde aan te maken. Zelfs al zie je dat nu niet.

Een schitterende herfstdag?

Vandaag waren de weergoden ons nog eens gunstige gezind. Zonde om op zo’n mooie dag binnen te blijven zitten, dus trokken we onze zomerkleren aan voor een wandeling richting Abdij van ‘t Park om daar de ikonen te bekijken. We waren niet de enigen die dit prachtige domein hadden uitgekozen voor een wandeling. Jong en oud genoten zichtbaar van de zon en de herfstkleuren. Een herinnering aan de mooie zomer die ons beloofd werd, maar er nooit kwam.

Op zo’n schitterende dag valt het moeilijk te begrijpen dat er mensen zijn die zo diep in de put zitten, dat ze geen andere uitweg zien dan een overdosis pillen slikken in combinatie met overdadig alcoholgebruik. Dit weekend is het nog goed afgelopen, maar het had anders kunnen eindigen. Er zijn ook dagen dat ik mij slecht voel en misschien komt er onnadenkend al eens het zinnetje: “ik wou dat ik dood was” uit. Maar ik kan mij moeilijk inbeelden hoe zwart het gat moet zijn waarin iemand zich bevindt die werkelijk tot uitvoering overgaat. 

Ik hoop dat niemand die deze blog leest, met gedachten aan zelfdoding rondloopt. Mocht dit toch het geval zijn, zoek alsjeblieft hulp. Praat erover. Neem iemand in vertrouwen. Ga in therapie. Het leven is heus de moeite waard, al lijkt dat even niet zo.

Mooie herfstnamiddag bij de Abdij van t Park