De Laatste Sneeuwwandeling

Als tegengewicht voor de culinaire uitspattingen van dit weekend, maakten mijn vriend en ik zondagnamiddag een wandeling om nog een laatste keer te genieten van de smeltende sneeuw. De zon had er duidelijk zin in en ondanks dat het koud was, voelde je de lente letterlijk in de lucht hangen. Al weet ik rationeel gezien wel dat er de komende maanden zich nog menig winterprik kan voordoen.

Onze wandeling bracht ons via wat omwegen op het Stadskerkhof van Leuven waar we genoten van een streepje muziek in de kunstinstallatie ‘Sjel’. En kijk, liepen we daar op het kerkhof toch niet een oude bekende met zijn partner tegen het lijf! Niet te geloven hoeveel deugd een mens tegenwoordig heeft van een simpele babbel op anderhalve meter afstand. Het deed me alleszins plezier dat hij mijn culinaire tips naar waarde wist te schatten.

IMG_6213

IMG_6214

IMG_6215

IMG_6216

IMG_6217

IMG_6220

Koud

Zondagavond besliste ik mijn winterjas definitief in de kast te hangen. Het ding is door veelvuldig gebruik veel van zijn vroegere luister verloren en eerlijk gezegd was ik de winter meer dan beu. De meteorologische lente was een goede aanleiding om definitief komaf te maken met die dikke winterjas.

Kou dat ik deze week al heb geleden, niet te doen.

Een schitterende ochtend

Toen ik deze ochtend opstond, werd ik vrolijk goeiemorgen gewenst door vrienden L en U die een nachtje bij ons logeerden. De ochtendzon scheen rozerood op de daken van de stad. De vrieskoublauwe lucht was doorschoten met witte uitwaaierende strepen van de vele vliegtuigen die over Leuven vliegen. Op sommige platte daken lag nog een beetje rijp. Ik rekte me nog eens uit, wenste L en U een goeiemorgen terug, nam een lekkere warme douche, duffelde me warm in (handschoen en sjaal niet vergeten) en vertrok met de trein richting Brussel.

Een zonnige, koude winterochtend, zo heb ik het graag.