Na een eerste zeer geslaagd bezoek aan deze stijlvolle zaak, die groenten in the spotlight zet, keerde ik met hoge verwachtingen samen met mademoiselle Julie terug naar restaurant Vertige.

Helaas, deze keer keerde ik na ons bezoek terug met gemengde gevoelens. Lag het aan de plek waar we zaten? Bij het raam beneden, waardoor we duidelijk soms aan de aandacht van het personeel ontsnapten? Het liep namelijk al mis bij het aperitief: de ober bracht slechts één drankje. Ik kan er geen statistieken bijhalen, maar ik vermoed dat het toch zelden gebeurt dat een tafeltje van twee personen maar één aperitief bestelt… De douceur des anges bleek ook niet helemaal wat we ervan verwacht hadden (voor een aperitief vonden wij dit echt te zoet), maar dat kan gebeuren, uiteraard. De aangepaste (bio-)wijnen vielen gelukkig beter in de smaak.

De gerechten waren naar goede gewoonte uitstekend en tot in de puntjes verzorgd. Alleen jammer dat het personeel echt geen woord Nederlands spreekt.

We eindigden ons bezoek met een laatste valse noot: we moesten maar liefst drie keer vragen om de rekening. Met als resultaat dat Julie en ik moesten spurten om onze trein te halen. Tja, de ober wilde ons helpen om onze traditie van steevast te laat naar het station te vertrekken in ere te houden, zeker?

Hapjes:

Gerookte vis, ceviche van raap, dragon:

Rode biet, peer, schapenkaas:

Eerste Sint-Jakobsvruchten uit Normandië, verse gember, knolselderij:

Gevulde prei, lactogefermenteerd sap met gegrilde prei-olie:

Gelakte kalfszwezeriken, pompoen, rozemarijn:

Taartje met aardpeer, koffie, pure chocolade:

Versnaperingen:

Ik moet zeggen dat ik na deze bijzonder vermoeiende werkdag even overwoog om de afspraak met mijn vriendin af te zeggen. Maar hey, ik ben geen watje en ik weet dat mijn energiepeil altijd stijgt van fijne sociale contacten. En blij dat ik niet geannuleerd heb, want ik heb enorm genoten van onze ontmoeting in Brussel.

We troffen elkaar rond 18.30u aan de Beurs en trokken van daaruit op goed geluk naar de Vlaamsesteenweg. We hadden er alle vertrouwen in dat we op een woensdagavond voor twee personen wel een tafeltje zouden vinden. Ons oog viel op Vertige, maar dat restaurant ging pas open om 19u. Op zoek naar een plek om een aperitiefje te drinken dan maar. Helaas, de wijnwinkel met bar waarop we ons oog hadden laten vallen, was net aan het sluiten. En zo belandden we in het volkscafé Au Laboureur. Op een groot scherm werd een voetbalmatch getoond en ze serveerden Gran Baron, maar goed, het was er spotgoedkoop en ik kon de volkse gezelligheid wel appreciëren.

Al moet ik eerlijk toegeven dat Vertige toch iets meer mijn ding was. Mijn vriendin heeft niet echt de gewoonte om chic te gaan eten, dus die keek haar ogen uit toen de verfijnde gerechten aan tafel geserveerd werden. Gelukkig vond ze alles erg lekker. De heerlijke wijntjes maakten de avond compleet.

We hadden zeer aangename gesprekken en het deed me plezier met haar te kunnen praten over haar nieuwe job. Ze heeft ervoor gekozen meer een HR richting uit te gaan en ik was erg benieuwd om te horen hoe haar bedrijf omgaat met plaats- en tijdsonafhankelijk werken na corona en welke stappen haar bedrijf onderneemt om ondanks een hoge werkdruk het welzijn van het personeel te bewaken. Ik noteerde alvast wat nuttige tips voor mijn eigen job als leidinggevende.

Hapjes:

Kokkels met gekonfijte en krokante schorseneren, zeewier, dragon:

Groenteravioli van gele bieten in bouillon met gerookte ketchup, geitenkaas:

Belgische hertenfilet, gekonfijte knolselderij met hooi, diverse champignons van Eclo Farm:

Pompoentaartje met groene koffie, citrus:

Nadat we de rekening gevraagd hadden en afgerekend hadden, wilden we eigenlijk vertrekken om onze trein te halen, maar toen kwam de vriendelijke ober nog met wat zoetjes aandragen. Ach ja, dan maar de volgende trein genomen! Zeg nu zelf, dat konden we toch niet laten staan!

Uiteindelijk was ik dus weer later dan gepland thuis en kwam er niet veel in huis van vroeg in bed kruipen. Mijn vriend was, terwijl ik nog in Brussel was, geland in Zaventem, maar die lag al in bed tegen dat ik thuis kwam. Ach, dat bijpraten doen we morgen wel!