Vandaag had ik afgesproken met onze vrienden uit Heverlee om samen te gaan wandeling in de omgeving van Tremelo en Werchter. De Damiaanwandeling stond al een tijdje op mijn todo-lijstje, maar de afstand naar het beginpunt was net iets te ver om met de fiets te doen. Gelukkig waren onze vrienden zo vriendelijk om voor te stellen mij met de wagen te komen ophalen.

Stipt om 14u parkeerden we bij de Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand en konden we aan de wandeling beginnen. De ganse wandeling hingen er donkere wolken boven ons hoofd, maar we hielden het wonderwel droog. Wat me erg aansprak in deze wandeling was het feit dat lange stukken van de wandeling ons langs water brachten. Eerst wandelden we langs de Laak (waar we sporen van beveractiviteit spotten!) en het laatste stuk van de wandeling liepen we op de Schipstrekkersdijk langs de Dijle. Een zeer fijne en afwisselende wandeling die ons van Tremelo naar Werchter en terug bracht. Al duurde het ongeveer tot de helft van de wandeling eer ik door had dat de pijltjes op het kaartje met de routebeschrijving, niet overeenstemden met de wandelrichting die op de bordjes was aangegeven. Vandaar dat ik er maar niet in slaagde om uit te vissen waar we ons exact bevonden!

Dit standbeeld vat heel de lockdownsituatie perfect samen:

PS: We spotten zelfs een heuse bever!

Na de wandeling keerden we terug naar Heverlee om iets te eten in Brasserie 500. De schattige zoon van onze vrienden vervoegde ons op het terras. Helemaal uitgerust na zijn middagdutje. Al lag zijn focus voornamelijk op de glijbaan in de speeltuin. 😉

Mijn slaatje van de chef:

Spijtig genoeg begon ik het al heel snel koud te krijgen op het terras. Tijdens de wandeling was het zeer aangenaam, maar nu we stil zaten op ijzeren stoelen, kroop de kilte in mijn botten. We rondden dus snel af na het eten, met de belofte elkaar binnenkort weer te zien.