Op stap in Leuven

Gisterenavond had ik een dinner date met mijn goede vriendin E, die ik helaas veel te weinig zie. Onze vriendschap gaat al ettelijke jaren mee: we leerden elkaar immers kennen in het tweede middelbaar, wat in mijn hoofd nog helemaal niet zo lang geleden lijkt, maar in werkelijkheid meer dan een half leven achter mij ligt. Time flies when you’re having fun?

Ik kwam rechtstreeks van een zonnig terras in Gent, alwaar ik na alweer een dagje ontwikkelen met mijn collega’s mijn ontevredenheid over de cursus doorspoelde met een glaasje cava. Een pré-aperitief om zo te zeggen. Gelukkig reed mijn trein voor een keer op tijd en zorgde de bluebike ervoor dat ik mooi op tijd in restaurant Osteria Michele was. We hadden de reservatie gedaan via restodays en het was zeker lekker, maar mijn verwachtingen gebaseerd op een 12/20 in de Gault Millau werden toch niet helemaal ingelost. Misschien ben ik iet of wat verwend na mijn verblijf in Piemonte, maar ik vond het allemaal wat gewoontjes en niet helemaal van het niveau dat ik ondertussen verwacht van de Italiaanse keuken. En de paar slierten pasta (vers gemaakt, dat wel) die we bij ons hoofdgerecht kregen waren al koud voordat ze op tafel stonden.

La classica insalata Caprese di pomodoro e mozzarella fiordilatte:

Fetta di Vitello con funghi porcini:

Tiramisu:

We lieten het niet aan ons hart komen, uiteindelijk is het het gezelschap dat de maaltijd tot een succes maakt. Na ons diner trokken we de stad in om nog iets te drinken. Ver moesten we daarvoor niet gaan, want we kwamen terecht op het terras van een oude bekende: het Tafelrond. Echt wel een prachtige plek om de zon te zien ondergaan boven Leuven met een glaasje champagne of een Hugo in de hand. Al was het spijtig genoeg al om 21.30u uit met de pret, want toen sloot het terras. Blijkt dat het Tafelrond momenteel personeel te kort heeft om het terras langer dan dat open te houden. Voorlopig is het dus ook niet mogelijk om te eten op het terras. Toch wel een gemiste kans als je over zo’n schitterend terras beschikt. Dus als je een vakantiejob zoekt in de horeca, bij het Tafelrond kunnen ze nog wat extra handen gebruiken.

We sloten de avond af met een wandeling door Leuven en ontdekten en cours de route nog wat nieuwe zaakjes die de moeite van het bezoeken waard zijn.

Een blik achter de schermen

Soms zijn er ook voordelen aan het bestaan van een blogger. Zo werd ik een tijdje geleden uitgenodigd om in aanloop naar de Leuven Hotel Day een blik achter de schermen van een aantal Leuvense hotels te werpen. Ik mocht zelfs mijn eigen persoonlijke programma samen stellen. Daar kan een mens toch geen neen op zeggen, nietwaar?

Als Leuvenaar kom ik natuurlijk niet echt vaak in de Leuvense hotels. Begrijpelijk, maar misschien ook een beetje jammer, want in de meeste hotels kan je gaan ontbijten en sommige hebben zelfs een restaurant dat de ganse dag geopend is. Een stukje culinaire ervaring dat aan mij voorbij gaat, dus. Hoog tijd om daar verandering in te brengen.

Ik startte de dag samen met mijn vriend in Martin’s Klooster, een hotel in hartje Leuven. Ik ken de keten Martin’s Hotels al een tijdje en weet dat zij focussen op bijzondere locaties met een historische achtergrond. Het Kloosterhotel dat dateert uit de zestiende eeuw past alvast perfect in dit plaatje. Prachtige kamers waarin het historische aspect als een meerwaarde wordt uitgespeeld. Bonuspunten voor het erg fleurige tapijt in de gangen en de muurschildering in wording. Erg vriendelijk personeel ook, altijd een pluspunt.

En oja, niet te vergeten, het ontbijt was heerlijk. Geen betere manier dan de dag te starten dan met een glaasje bubbles. Ik klaag altijd dat er weinig ontbijtgelegenheden zijn op zondag in Leuven. Zo’n hotelontbijt is alvast een goed alternatief. Aan de ontbijttafel ontmoette ik trouwens collega-blogger Bart met zijn charmante echtgenote.

Op de terugweg van het Martin’s Klooster naar ons appartement, werden mijn vriend en ik overvallen door een heuse hagelbui, waardoor we noodgedwongen moesten gaan schuilen in het Chocolate Company Cafe. Terwijl we wachtten op beter weer, dronken we een chocolademelk. Ja, ik weet het, het leven kan zwaar zijn.

Voor de lunch werd ik met een aantal collega-bloggers verwacht in The Fourth, Leuvens meest recent geopende hotel. We startten de rondleiding met een glaasje van hun eigen champagne en bewonderden de kamers, uitgerust met de laatste moderne snufjes. Al zei het koffiezetapparaat met verse koffiebonen mij persoonlijk niet zoveel. Ook dit hotel biedt een geslaagde combinatie van oud en nieuw. Wel jammer dat de wellness nog niet klaar is. Bonuspunten voor de vergaderruimte in de oude ondergrondse kluis van de Nationale Bank.

De lunch was een fijne gelegenheid om wat nauwer kennis te maken met mijn collega-bloggers Bart, Elke, Julie en Evelyne. Chefkok Kwinten De Paepe kwamen even gedag zeggen, maar het zijn vooral de gesprekken met chefkok Wouter Cornet die me zullen bij blijven. Een man met een passie voor de horeca die ons vol trots rondleidde in zijn keuken en de voorraadkamers van het Tafelrond. Heerlijke verhalen, heerlijk eten (vitello tonnato en kabeljauw met spinazie en garnalen) én lekkere wijn, meer moet dat niet zijn.

Mijn vriend en ik sloten deze toch wel bijzondere dag af in het Park Inn Hotel, waar we konden genieten van het prachtige uitzicht op de achtste verdieping. Ik was vooral onder de indruk van het uitzicht op Kessel-Lo, want ik heb op het dak van mijn eigen appartementsgebouw eigenlijk een beter uitzicht op de binnenstad van Leuven. Bonuspunten voor de bijenkorven op het groendak en het kunstwerk gemaakt door het eigen personeel!

Als avondmaal kregen we een Park Inn burger aangeboden, die er nog amper bij kon, na al dat eten eerder op de dag. Leuk dat Julie en haar vriendin ons vervoegden bij het avondmaal, zodat we nog wat konden praten over hun ervaringen van de dag. Bij zonsondergang mochten we nog eventjes naar boven om van het blauwe uurtje te profiteren. Een waardig einde van een toffe dag.

Tafelrond revisited

Ons eerste bezoek aan Tafelrond dateert van september 2016. Tafelrond was toen nog niet lang geopend, maar deze eerste kennismaking beviel ons zo goed dat meteen een datum prikten om samen met onze vrienden uit Wijgmaal, tevens culinaire levensgenieters, te dineren in dit nieuwe Leuvense toprestaurant. Zaterdag was het dan eindelijk zover! Na ons culinaire zijsprongetje in Hasselt, keerden we terug naar het vertrouwde Leuven.

We hadden een extra reden om een glas champagne als aperitief te drinken: hun oudste zoon was definitief rolstoel- en krukvrij verklaard. Geweldig nieuws, want de eerste prognoses waren dat hij een half jaar op krukken zou moeten rondlopen en even lang niet zou mogen sporten. Gelukkig verliep het herstel veel vlotter dan verwacht, dankzij zijn goede voetballersconditie. Binnen twee maanden mag hij zelfs alweer tegen een balletje trappen! Erg blij voor hem, want zo’n sportieve achtjarige moet zijn energie kwijt kunnen. De voorbije weken moeten echt een marteling voor de arme jongen geweest zijn.

De sfeer zat er dus al van bij het begin in en werd geleidelijk aan uitgelatener naarmate de wijnglazen nog eens volgeschonken werden door de bijzonder sympathieke sommelier van Tafelrond. De bediening maakte een foutje door onze vriendin een gerecht met vlees te brengen, terwijl ik bij de reservatie op voorhand duidelijk had meegegeven dat ze geen vlees at. Voor de zekerheid hadden we dit bij het begin van de maaltijd ook nog eens herhaald. Kan gebeuren en het foutje werd meteen rechtgezet. Meer verwachtten we niet, we waren dan ook aangenaam verrast toen de dienster ons op het einde van de avond kwam vertellen dat we het aperitief van het huis gratis kregen. Bijzonder sympathiek (en misschien ook een beetje compensatie voor het feit dat het er zo warm was; ik zat op de bank vlak bij de chauffage en hoe meer de avond vorderde, hoe warmer ik het kreeg, en dat voor iemand die zo kouwelijk van aard is).

Maar goed, die thermostaat zullen ze wel beter afgeregeld krijgen, zeker? Het eten was alvast subliem!

Appetizers

Carpaccio Saint-Jacques – kokkel – aardpeer – beuling – kumquat

Skrei – grijze garnaal – spitskool – algen – postelein

Kreeft – wortel – appelsien – komijn – kikkererwt

Duif – gerookte biet – sesam – zwarte look – koriander

Witte chocolade – amandel – kokos – praline – citrus

Versnaperingen bij de thee:

Tafelrond

Het is altijd een plezier om af te spreken met onze (ondertussen opnieuw single) vriend uit Hasselt. Hij is superintelligent, heeft een heel boeiende kijk op de wereld en is voortdurend op zoek naar manieren om zichzelf te verbeteren. Hét gespreksonderwerp van de avond was de 10-daagse meditatie-retraite waaraan hij had deelgenomen. Tien dagen om vier uur ‘s nachts opstaan om een half uur later te beginnen met mediteren, een kamer delen met twee onbekenden en een spreekverbod krijgen voor tien dagen. Ik denk dat ik na één dag al gillend de benen genomen zou hebben…

Maar kijk, ondanks het feit dat hij niet onverdeeld enthousiast was over de ervaring (vooral met de nogal esoterische overtuigingen van de lesgevers had hij problemen), had hij er naar eigen zeggen toch interessante inzichten aan over gehouden over zichzelf en de controle die hij er leerde hebben over zijn lichaam.

Ik moet zeggen dat ik in eerste instantie enorm sceptisch reageerde, maar hoe langer we praatten, hoe meer ik begon in te zien dat mijn eerste reactie er één van vooroordelen was. We hadden alleszins een enorm boeiende discussie over de subjectiviteit van rechtvaardigheid en hoe mensen bepaalde aspecten in hun leven die ze zelf niet kunnen beïnvloeden, moeten leren aanvaarden. Toen we ‘s avonds na het diner gezamenlijk naar zijn wagen liepen, had ik het gevoel dat ons gesprek nog lang niet ten einde was.

En het eten? Dat was ronduit geweldig!

Appetizers: