Vandaag is het weer zo mogelijk nog slechter dan gisteren. Omdat we vandaag niet gebonden zijn aan een bepaalde timing ontbijten we op het gemak om 8.35u. De dame die het ontbijt bezorgt, blijft maar schotels aandragen en het lukt ons zelfs niet om al het fruit op te krijgen.

Omdat het zo hevig regent, besluiten we de kat wat uit de boom te kijken en gezellig te relaxen op ons appartement tot het weer verbetert. Gelukkig ziet het tegen 10.30u iets beter uit en besluiten we naar het tabaksmuseum te gaan. De rit om daar te geraken is alleszins bijzonder uitdagend door de mist en regen. Jullie mogen ervan uitgaan dat mijn vriend erg voorzichtig gereden heeft.

Het Museu do Tabaco in Maia laat zich nog het best omschrijven met de Engelse term ‘quaint’. Ik weet eerlijk gezegd niet goed wat ik van het museum moet denken. Ik vermoed alleszins dat een museumprofessional een stevige kluif aan dit museum zou hebben om er echt een samenhangend geheel van te maken. Maar de gebouwen waar vroeger tabak te drogen hing, zijn interessant om te bezoeken en een aantal filmpjes geven meer inzicht in het proces van de tabaksverwerking. Iets waar wij sinds ons bezoek aan Cuba uiteraard alles van weten! Het gebouw waarin het museum zich bevindt was trouwens tot 1988 een werkende tabaksfabriek.

Na ons bezoek aan het tabaksmuseum bewonderen we de onstuimige oceaan vanaf de vlak bij elkaar gelegen Miradouro Maia en Miradouro do Frade. Aan de stevige golven te zien, denk ik niet dat we vandaag zullen gaan zwemmen in de Atlantische oceaan. 😉

Continue reading →

Vandaag worden we bij het opstaan voor het eerst geconfronteerd met de toorn van de weergoden van de Azoren. Het is echt barslecht weer. We hopen vurig dat het weer nog omslaat, want fietsen en kayakken in de regen is allesbehalve plezant. Stipt om 8.15u zitten we aan het ontbijt met een mooi aanbod aan lokale producten en brood. Hoe het juist komt weet ik niet, maar we hebben duidelijk te veel tijd genomen om te ontbijten. Sete Cidades blijkt meer dan anderhalf uur rijden van onze verblijfplaats en we moeten daar al om 10u zijn. Een verkeerde inschatting van onze kant.

Onderweg lijkt het weer alleen maar te verslechteren: onze kleine huurwagen wordt gegeseld door regen en wind en we voelen de moed iet of wat in onze schoenen zakken. Ik besluit te bellen naar Futurismo, de organisatie bij wie we onze self guided tour geboekt hebben, en te vragen of het mogelijk is om onze boeking te verzetten naar zondag. Volgens de huidige weersvoorspellingen zou het weer dan beter zijn. En oef! Het blijkt helemaal geen probleem om de boeking te verplaatsen. Een pak van ons hart.

Change of plans dus. São Miguel is bekend voor de thee, dus besluiten we een bezoek te brengen aan de oudste theeplantage van het eiland: Chá Gorreana, waar sinds 1883 thee gekweekt en verwerkt wordt. Wij zijn duidelijk niet de enige toeristen die door het slechte weer hun plannen hebben moeten omgooien. Het is er behoorlijk druk. We werpen een blik op de mooi onderhouden theeplantages, leren hoe thee gemaakt wordt en mogen zo veel gratis thee drinken als we willen. We twijfelen even of we iets zouden kopen in de mooie shop, maar alles is er duidelijk veel duurder dan op de andere eilanden. São Miguel is duidelijk het meest toeristische eiland van de Azoren.

Onderweg naar Caldeira Velha stoppen we bij Miradouro de Santa Iria om te genieten van het uitzicht, dat zelfs bij slecht weer nog mooi is. We parkeren op de parking bij Caldeira Velha, maar beslissen uiteindelijk ons bezoek uit te stellen naar een ander moment. Ook de shuttlebus die een aantal bezienswaardigheden in het natuurpark aandoet, laten we voor wat het is. We moeten nog drie kwartier wachten op de volgende shuttlebus en het weer is echt te slecht.

Verder dus naar Ribeira Grande. Volgens googlemaps zouden er heerlijke bifanas te krijgen zijn bij Bifanas à Ferreirinha, maar bij aankomst daar blijkt de kraam jammer genoeg gesloten. En zo belanden we bij Nana Coffee waar ik mij beperk tot een very basic lunch met boterhammen met kaas en hesp en stiekem een beetje jaloers ben op de bifana vna mijn vriendje. Onze serveerster heeft duidelijk een slechte dag, want echt vriendelijk is ze niet.

Omdat het weer nog altijd kwakkelt, besluiten we een bezoek te brengen aan het Arquipélago Arts Center. Deze voormalige tabaksfabriek werd mooi gerestaureerd in 2014 en het is vooral de architectuur die het bezoek de moeite maakt. De hedendaagse kunst op zich is niet zo bijzonder.

Continue reading →

Vandaag doen we geen moeite om ergens een ontbijt in de buurt te vinden, we moeten immers al om 9u op de luchthaven zijn om onze huurwagen in te leveren. We werpen nog een laatste blik op Pico en vertrekken voor onze laatste rit met deze huurwagen. Naar goede gewoonte is het weer zoeken om de juiste plek te vinden om de wagen in te leveren. Komt daarbij dat we te veel marge genomen hebben. We staan twintig minuten te vroeg aan het AutAtlantis verhuurkantoortje, dat pas om 9u open gaat. Geen erg, we checken eerst onze valiezen in en keren dan terug naar AutAtlantis om de auto in te leveren.

Met deze praktische beslommeringen achter de rug gaan we op zoek naar iets om te eten. Op de luchthaven van Faial is er welgeteld één cafetaria, dus veel keuze hebben we niet. We nemen allebei een quiche, waarvan we geen van beiden onder de indruk zijn. De luchthaven van Faial is echt piepklein. Gelukkig hebben we een plaats op één van de plastic stoeltjes kunnen veroveren om te zitten, want het is er behoorlijk druk. De bestemmingen vanuit Faial zijn redelijk beperkt: vanaf drie gates vertrekken vluchten naar Portugal en vanaf de andere drie gates naar São Miguel.

We moeten letterlijk een paar meter wandelen over het tarmac alvorens aan boord van ons vliegtuig te gaan, terwijl we zien hoe onze valiezen op het vliegtuig geladen worden. Dat is alvast een geruststelling. De vlucht verloopt verder vlotjes en ook het ophalen van onze laatste huurwagen van de trip levert geen problemen op.

We zijn wel teleurgesteld in de Fiat Panda Hybrid die ons voor het laatste deel van deze reis zal vergezellen. De wagen heeft een monochroom scherm en geen mogelijkheid op CarPlay te gebruiken. Een serieuze stap achteruit in vergelijking met het comfort van de Citroën C3.

We laten het niet aan ons hart komen en beginnen aan de stevige rit naar Casa da Cisaltina. Onderweg stoppen we bij de Miradouro Salto do Cavalo om te genieten van werkelijk een adembenemend uitzicht. Dat belooft voor de komende dagen!

Na een stevige klimpartij langs smalle straten komen we om 13.35u aan in Casa da Cisaltina. Na kennisgemaakt te hebben met de vriendelijke eigenares toont ze ons de prachtige tuin van het huis en brengt ze ons naar ons mooie appartement. Wat een luxe! Daarop volgt een redelijk stevige onderhandeling over ontbijt-uur. Mijn vriend en ik willen graag rond acht uur ontbijten, want morgen moeten we al om 10u in Sete Cidades zijn voor een self guided tour op de fiets en de kano, maar dat is duidelijk veel te vroeg in de ogen van de eigenares. Uiteindelijk landen we op 8.15u.

Terug in onze wagen rijden we naar het centrum van het vlakbij geleden dorpje Povoação op zoek naar iets om onze rammelende magen mee te vullen. We belanden op het gezellig terras van Sabores da Terra, waar ik geniet van een heerlijke inktvis. Alleen het groenteaanbod was nogal karig. We hebben nog ruimte voor een dessert na de maaltijd, mijn vriend gaat voor een stukje taart en ik probeer een lokaal gebak, een soort eclairtje. Niet slecht, maar ook niets om van achterover te vallen.

Vervolgens gaan we naar een lokale winkel om een fles wijn te kopen om deze avond te drinken op ons appartement. We vallen bijna achterover als we zien hoe goedkoop de flessen wijn hier zijn. Hoe kan zo’n winkel daar nog winst op maken? Continue reading →