Aangezien mijn vriend en ik al vroeg klaar zijn met pakken, besluiten we rond een uur of vier in de namiddag al naar de luchthaven te vertrekken. Ruimschoots op tijd, want onze vlucht vertrekt pas om 20.25u. We hebben voor de gelegenheid opnieuw een toegang tot de Diamond Lounge gekocht, kwestie van op ons gemak te zitten en iets te kunnen eten en drinken op kerstavond.
Helaas, ik sprak profetische woorden toen ik mij op de trein naar de luchthaven opeens afvroeg of we onze valiezen wel zouden kunnen inchecken op dit vroege uur. Niet dus. De incheckbalie wordt pas om 18u bekend gemaakt. Dat betekent dat we dus niet door security kunnen en dat we onze toegang tot de lounge nog niet kunnen verzilveren. We vloeken binnensmonds, maar hebben geen andere keuze dan ons neerleggen bij de toestand.
We zijn dus genoodzaakt de tijd tot we onze valiezen kunnen inchecken te overbruggen met een glas warm appelsap met gember bij Le Pain Quotidien. Gelukkig hebben we onze laptops bij om ons bezig te houden.
Om iets voor 18u krijgt mijn vriend via de website van Brussels Airport door aan welke balie we onze valiezen kunnen inchecken en zorgen we dat we als eerste bij die balie staan. We checken onze valiezen in en haasten om ons zo snel mogelijk door security te gaan. Dat verloopt helaas iets minder vlot dan gehoopt. Mijn schoenen moeten gecontroleerd worden in de schoenscanner en mijn vriend moet zijn ganse rugzak uitladen. We maken ook de fout aan te schuiven achter een gezin met drie jonge kinderen die echt bijna al hun tassen moeten leeg maken. Amai, die hadden veel potjes bij!
Enfin, veel tijd voor de Diamond Lounge blijft er bijgevolg niet meer over. En eerlijk, eigenlijk is de Diamond Lounge niet echt zijn geld waard. Wellicht heeft dit te maken met het feit dat de lounge duidelijk onbemand is op kerstavond en het personeel niet echt veel animo heeft om hun job goed te doen. Gelukkig zijn de witloofsoep en de slaatjes lekker. En vult het personeel, op tot twee keer vriendelijk aansporen van mijn vriend, de flessen prosecco terug aan.
De vlucht naar Malta zelf verloopt vlotjes. Tot ik vlak na de landing merk dat ik de foute vluchturen aan onze taxichauffeur heb doorgegeven (die van 2022 ipv die van dit jaar) en vorig jaar dezelfde vlucht een uur vroeger landde. We bellen direct naar de taxichauffeur, want het is ondertussen al half twaalf ‘s nachts en we zouden echt graag zo snel mogelijk naar ons hotel willen. Gelukkig maakt de taxichauffeur nergens een probleem van en komen we een korte rit later in het hotel aan.
Ditmaal hebben we een hotel in Saint-Julian’s uitgekozen, gelegen aan de party-mile van het eiland Malta. Het contrast met het statige stadspaleis van vorig jaar kan amper groter zijn. Nu zitten we een een supermodern gebouw met een wel heel bijzonder kamer met kettingen aan de muren, een spiegel boven het bed en een doorzichtige wand die de badkamer van de slaapkamer scheidt. Interessant. 😉
Ook interessant: vanaf ons balkon hebben we zicht op een bouwwerf waar op dit nachtelijke uur zich wel heel bijzondere zaken afspelen. Wij spotten door een venstergat in de ruwbouw een man, volledig uitgedost in een kerstmanplunje, gevolgd door een dame met een kort rokje en op hoge hakken. Wat zouden die uitspoken op zo’n bouwwerf…
Veel meer dan onze toiletspullen uitpakken en onze tanden poetsen doen we niet meer, want het is al laat en we zijn moe. Benieuwd naar het weer morgen!
