reünie

Beaucoup Fish

Gisteren hadden mijn twee teamverantwoordelijken en ik afgesproken met ons voormalige afdelingshoofd die ondertussen geniet van haar welverdiende pensioen. Ze zag er stralend uit. Al die nieuwe hobby’s in combinatie met de zorg voor een handvol kleinkinderen doen haar duidelijk deugd.

Voor deze bijzondere gelegenheid had ik een gezellig tafeltje gereserveerd bij Beaucoup Fish, een fantastisch Brussels visrestaurant dat meteen een plaatsje heeft veroverd op mijn lijst met favoriete Brusselse restaurants. Om te klinken op onze reünie startten we de maaltijd met roze bubbels, want ja, waarom niet? Het was niet makkelijk om een gerecht van de menukaart te kiezen, omdat alles even lekker klonk, maar… Bij twijfel, altijd voor de asperges gaan! En amai, hoe lekker was dat! Letterlijk om duimen en vingers af te likken! En de witte wijn paste er perfect bij.

Superavond!

Appetizer:
IMG_8639

Wilde rode garnalen, asperges, gekonfijte citroen, chili:
IMG_8641

Heilbot, witte asperges, aardappelpuree, lamsoor:
IMG_8643

Reünie op kerstavond

24 december is een dag waarop er traditioneel niet al te veel gebeurd in mijn leven. Meestal werk ik nog die dag en ga ik eventueel op die allerlaatste werkdag van het jaar nog iets drinken met collega’s. Aangezien mijn vriend en ik niet gelovig zijn, vieren wij kerstavond niet en spenderen wij die avond meestal in de cinema of kijken we thuis een filmpje.

Dit jaar zag mijn kerstavond er lichtelijk anders uit dan gewoonlijk. Als mijn geheugen me niet bedriegt, moet het van mijn studententijd geleden zijn dat ik mij op kerstavond in mijn ouderlijk huis bevond. Veel nuttigs deed ik niet: ik deed een vergeefse poging om wat uit te slapen, blogde, werkte ‘s middags samen met mijn vader wat etensrestjes weg en genoot van een lekker dessert van bij de bakker.

IMG_6621[1]

In de namiddag bracht mijn vader mij naar Hasselt station zodat ik daaruit een rechtreekse trein naar Herentals kon nemen (de Kempen zijn niet bepaald goed ontsloten met het openbaar vervoer). Een uur later was de avond reeds gevallen en stond de moeder van mijn vriend me op te wachten in het station van Herentals.

We aten samen een boterhammetje en wachtten op mijn vriend die om 20.05u op Brussels Airport landde en van daaruit de trein naar Herentals zou nemen. Tweeënhalf uur nadat hij op Zaventem geland was, kwam hij aan in het station van Herentals. En dat voor een afstand van amper 40 kilometer. Omdat hij per sé niet wilde dat we hem in Zaventem kwamen ophalen met de wagen…

Enfin ja, 24 december stond dit jaar dus vooral in het teken van de reünie met mijn vriend, die voor een dikke week op vakantie is in België, alvorens hij weer naar Genève terugvliegt. We gaan alleszins proberen optimaal van deze vakantie te profiteren, want daarna zullen we elkaar een tijdje niet meer zien.

Lunch met een oud-collega

Denk dat het ondertussen al een jaar op twee geleden was dat we elkaar nog eens gezien hadden. Om de één of andere reden kwam er altijd iets tussen onze geplande afspraken (de laatste keer zelfs een gebroken hand, stel je voor).

Ditmaal zat echter alles mee. Hij had geen gebroken botten en ik geen dringende vergaderingen die roet in het eten konden strooien. We hadden allebei weinig tijd om wille van de drukke eindejaarsperiode verkozen we een snelle hap. En wat smaakt dat beter dan een noedelsoepje?

Tot mijn grote verbazing had mijn oud-collega nog nooit met stokjes gegeten. En dat voor iemand die de vijftig al gepasseerd is! Verder was hij nog geen haar veranderd (of toch: die haren waren ondertussen verrassend grijs geworden). Nog altijd even intelligent en welbespraakt.

We namen afscheid met de wederzijdse belofte geen twee jaar te wachten met een nieuwe afspraak.

Reünie!

Gisteren was het dan eindelijk zover: de lang verwachte reünie met mijn collega-ingenieurs! Ik was al een jaar op voorhand begonnen met de planning en het prikken van een datum, omdat ik wilde proberen zoveel mogelijk mensen uit mijn jaar terug te zien. En dat lukte wonderwel. In totaal waren er 29 volwassenen (mede-studenten en partners) en 23 kinderen ingeschreven. De leeftijden van de kinderen variëerden tussen de nul en zeven jaar. Ja, mijn collega studenten hebben druk aan gezinsuitbreiding gedaan de laatste jaren. Eén mede-studente en haar gezin konden niet komen omdat ze door haar zwangerschap moest platliggen, een andere mede-student was net op het tijdstip van de reünie met zijn gezin met vakantie in het buitenland en een derde medestudente woont ondertussen in Canada en zag het begrijpelijk niet echt zitten om over te komen.

Als locatie had ik brasserie Sint-Jean gekozen, gelegen bij de Zoete Waters in Oud-Heverlee, waar we een apart zaaltje op het eerste verdiep voor onze groep ter beschikking hadden. Omdat er zoveel kleine kindjes aanwezig zouden zijn op de reünie, koos ik voor een brunchformule. We startten om 12.00u stipt met een aperitiefje en langzaamaan drupten alle gasten binnen. Last minute hadden we twee afzeggingen door zieke kindjes, spijtig genoeg was ons petekindje één van de twee zieke kindjes. Heel erg jammer want we hadden onze pittige tante graag voorgesteld aan iedereen.

Verder was het werkelijk een perfecte namiddag. Lekker eten, vriendelijke bediening, veel gespreksstof, aangenaam herfstweertje. De namiddag vloog voorbij. De kindjes amuseerden zich rot op de schommels, de trampoline en de andere speeltuigen en kwamen geweldig goed overeen. Ik kan niet anders dan vaststellen dat mijn mede-studentjes allemaal goed terecht gekomen zijn. Interessante jobs, leuke gezinnen. Alleen jammer dat het niet gelukt is een groepsfoto te maken. Een uitdaging voor de volgende reünie!

En ik hield er een prachtig boeketje en een fles champagne aan over. De voordelen van het organisatrice zijn.