relatie

Leeswijzer

De komende weken zal ik hier druppelsgewijs mijn reisverslagen van Zuid-Korea plaatsen. Een prachtige reis met helaas een donker kantje. Tijdens de reis werd duidelijk dat mijn vriend en ik niet meer op dezelfde lijn zitten wat betreft onze toekomstplannen, dat we überhaupt twijfelen of een gezamenlijke toekomst nog wel mogelijk is. Het was een schok om dit te moeten vaststellen, maar misschien iets wat al een paar jaar eerder had uitgesproken moeten worden.

Het is jammer dat die onderhuids borrelende tegenstellingen tijdens deze reis, een reis waarnaar ik zo lang had uitgekeken, naar boven moesten komen. Let wel, we hebben allebei geprobeerd nog het beste van de reis te maken en je zal in de reisverslagen dan ook geen neerslag terug vinden van de moeilijke momenten en discussies die we gehad hebben. Ik geef er de voorkeur aan de mooie momenten in the picture te zetten. Zodat ik later toch met een fijn gevoel op deze reis kan terugblikken.

Het is momenteel onduidelijk of het nog mogelijk is om de brokken te lijmen, maar ik moet eerlijk zeggen dat het er momenteel niet goed uit ziet. Het water is erg diep tussen ons twee en de communicatie verloopt moeizaam of is zelfs onbestaande.

We zullen zien hoe het verder loopt.

De voordelen van een LAT-relatie

  • Je hebt altijd iets om naar uit te kijken.
  • Het weerzien is onveranderlijk passioneel.
  • Het stimuleert de economie (dubbele huur betalen, frequent flyers tegen wil en dank,…).
  • Je wordt een expert in het valiezen pakken.
  • Security checks op de luchthaven worden routine.
  • Je leert dat je ergens thuis voelen niets te maken heeft met een plek maar wel met de personen die zich daar bevinden.

Maar verder dan dat geraak ik toch niet.

A family affair

Gisteren waren we uitgenodigd voor een etentje bij X, de broer van mijn vriend. X woont al sinds mei samen met zijn vriendin, maar tot op heden hadden we nog geen tijd gevonden om hun liefdesnestje te keuren. We kregen niet alleen voor het eerst het appartement te zien waar X zich door zijn vriendin laat vertroetelen (en dat mogen jullie gerust letterlijk nemen, het klassieke rollenpatroon is blijkbaar weer helemaal terug), het etentje was ook de vuurdoop van het nieuwe vriendje van W, de zus van mijn vriend. (Sorry mensen, de knappe vrijgezelle zus van mijn vriend is van ‘t straat. Jullie mogen allemaal in een hoekje gaan zitten huilen.)

Het mag gezegd: de nieuwe aanwinst voor de familie heeft zijn maidentrip met glans overleefd. We waren zelfs erg blij toen K en W na wat vertraging arriveerden. Het gesprek met broer X en zijn vriendin verliep een beetje stroefjes. Broer X en zijn vriendin zijn een beetje aan de stille kant en we hebben niet zo heel veel met elkaar gemeen, wat soms zorgde voor ongemakkelijke stiltes. Van ongemakkelijke stiltes in het gezelschap van nieuwe aanwinst K was er echter geen sprake. Een vlotte babbelaar met een brede glimlach. Alleen jammer dat hij van Antwerpen is. 😉

"Uwe man"

Beste mensen, laat het voor eens en voor altijd geweten zijn: mijn vriendje is níet mijn man en zal ook nooit mijn man worden. Ik hecht geen enkel belang aan een ouderwetse en (naar mijn mening) achterhaalde instelling als het huwelijk. Als andere koppels wel graag zo’n boterbriefje willen, geen enkel probleem mee. Meer nog, ik kom zelfs graag dansen op jullie trouwfeest, maar mij zal u nooit geringd zien rondlopen. Spreek mij dus alstublieft niet aan met mevrouw “vriend van yab”, want daar krijg ik het van op mijn heupen. Ik heb een (zeer fijne, dankuwel) relatie, maar getrouwd, neen dat ben ik niet.

Acht jaar

Acht jaar, die, als ik er zo op terugkijk, voorbij gevlogen zijn. Met veel ups, maar helaas ook een paar downs. Acht jaar samen en het lijkt alsof we die eerste kus pas gisteren uitwisselden. Toch zijn we veranderd, gegroeid, ouder geworden. Onze relatie is het studentenleven ontstegen en heeft zich ontwikkeld tot een hechte partnership. Want ja, we waren niet het meest voor de hand liggende koppel en ik weet dat er menig mens gedacht heeft: “Dat blijft niet duren.” Maar zie, acht jaar later en we staan er nog steeds.

Thanks, baby!