Ik ben al een ganse week in A Very Bad Mood. Deze ochtend was ik dan ook liever in bed blijven liggen dan naar het werk gegaan. Het werk laat zich echter niet zo makkelijk brossen als de lessen vroeger, dus sleurde ik mezelf uit bed met de belofte nog een dutje te doen op de trein. Dit was buiten de waard en een bende middelbare scholieren gerekend, die in bijzonder luid Frans hun favoriete “em pee trois” met elkaar deelden.

Tegen de tijd dat we in Brussel centraal waren, diende zich een beginnende hoofdpijn aan. En toen was daar plots een collega die me een compliment gaf over een project waar ik al heel veel tijd en moeite in gestoken heb. Ik voelde mij meteen een beetje beter.