ze avond alweer een collega uitgewuifd die aan haar laatste dagen bij ons bedrijf bezig is. Ja, er is een heuse generatiewissel bij ons aan de gang. Echt massaal veel zestigplussers die de voorbije en komende jaren met pensioen gaan. De collega in kwestie is mijn oud-afdelingshoofd, die ik nog altijd heel dankbaar ben voor de manier waarop ze mij begeleid heeft in mijn persoonlijke ontwikkeling. Dus daar mag wel iets tegenover staan. Een gezellig etentje bij Le Selecto, bijvoorbeeld. Voor deze bijzondere gelegenheid was zelfs onze voormalige baas komen opdagen!
Het is geleden van lang voor de coronacrisis dat ik nog eens was gaan dineren bij Le Selecto en het voorgerecht en hoofdgerecht waren nog even lekker als ik me herinnerde, alleen viel het dessert wat tegen. Echt, er gaat weinig boven een klassieke crème brûlée, schrap gewoon al die folietjes (serieus, die roze toef, hoe raar is dat?) en hou het bij de traditionele bereiding. Sommige gerechten zijn klassiekers voor een reden.
Verschillende soorten heirloom tomaten, mozzarella di buffala, guacamole en grijze garnalen:
Rode tonijn lichtjes aangebakken, geplette Belles de Fontenay, paarse artisjokken à la barigoule:
Crème brûlée met verbena, geroosterde perziken, wijngaardperzikwolk:
