Het venijn zit in de staart

En dat mogen jullie letterlijk nemen. De laatste werkdagen van het jaar liepen over van de eindejaarsstress, nipt gehaalde deadlines en stormen in een glas water.

Maandag werkte ik door tot mijn dossiers afgerond waren, waardoor ik als laatste werknemer in gans het gebouw rond kwart na zeven de deur achter mij kon dichttrekken. De NMBS was mij jammer genoeg niet echt goed gezind. Vertragingen alhier en aldaar en dat terwijl ik gewoon graag snel thuis wilde zijn. Ik sprong dus op de trein die mij vertragingen inbegrepen het snelste thuis zou brengen. Al een geluk dat ik altijd een boek op zak heb om de tijd te doden. Ik maakte echter de vergissing een trein te nemen die over de luchthaven reed. Toen we in de luchthaven stopten, riep de conducteur iets om, maar ik was te verdiept in mijn boek en ik had niet goed geluisterd naar wat hij omriep omdat ik ervan uitging dat de boodschap niet voor mij bedoeld was.

Op een gegeven moment realiseerde ik mij dat ik echter dat de trein nog altijd stil stond in het station van de luchthaven. Meestal stopt de trein daar wat langer, maar zó lang nu ook weer niet. Toen ik opkeek van mijn boek om dat toestand wat nauwer te bestuderen, zag ik dat op de lichtkrant in de wagon als volgende bestemming Brussel Noord stond aangekondigd. Niet bepaald de bestemming die ik in gedachten had. Ik sprong dus snel de trein uit en stapte over op een trein die wel naar Leuven reed. Vermoedelijk had de conducteur omgeroepen dat wegens de grote vertraging de trein niet meer zou doorrijden naar Leuven en was mij dit totaal ontgaan.

Enfin ja, natuurlijk werd ik gecontroleerd op het korte stuk van de Luchthaven naar Leuven en bleek mijn abonnement vervallen. Vroeger stond heel duidelijk de geldigheidsperiode van een abonnement op de abonnementskaart zelf, maar bij de nieuwe abonnementen is dat niet meer het geval. En als je zoals ik een jaarabonnement heb, dan vergeet een mens dat al eens te verlengen. Geen probleem, de conductrice was heel vriendelijk en ik mocht gewoon een kaartje voor de rit kopen. En dan vraag ik mij af: zo moeilijk kan het toch niet zijn om mensen met een abonnement een klein mailtje te sturen om hen eraan te herinneren dat hun abonnement gaat vervallen? Liefste NMBS, make it happen!

Dinsdag de 23ste, de allerlaatste volwaardige werkdag, knoopte ik ‘s ochtends alle losse eindjes aan mekaar, want in de namiddag moest ik in Gent zijn voor een belangrijke afspraak. De afspraak verliep gelukkig goed. Om dat te vieren trakteerde ik mezelf op een knalgroene smoothie van Zest. Op de terugweg van Gent naar Leuven werd ik opnieuw gecontroleerd (iets wat tegenwoordig eerlijk uitzonderlijk gebeurd) en wat bleek: mijn lieve medewerkster die voor mij het ticket besteld had, had zich vergist van datum. Op mijn eID stond een ticket voor maandag de 22ste en niet voor de dinsdag. Gelukkig toonde de conducteur zich begripvol en mocht ik zonder een nieuw ticket te moeten kopen verder sporen naar Leuven. Danku NMBS! En oja, mijn vriendje was sushi gaan afhalen. Joy!

IMG_6098[1]

Woensdagvoormiddag 24 december hield ik me bezig met de aller-, allerlaatste loodjes, want in de namiddag hadden een collega en ikzelf het initiatief genomen om een kleine eindejaarsdrink te organiseren voor de mensen die nog op post waren de laatste werkdag van het jaar. Veel waren er dat niet meer, maar het was toch een fijne, kleine drink. En mijn vriend hield er zelfs een fles geuze aan over.

IMG_6100[1]

Mijn vriend zijn vakantie was een dagje vroeger begonnen dan die van mij en hij was zo vriendelijk om voor de kerstavondmenu te zorgen. Dankzij Convento Food konden we met z’n tweetjes genieten van een lekker én gezond avondmaal. Blij dat ik wat op adem kon komen na de erg stresserende eindejaarsperiode op het werk.