Yeongsil trail in Hallasan National Park – 14 september 2018

Vandaag serveert het hotel om de één of andere reden geen ontbijt. Mijn vriend en ik beperken ons dus noodgedwongen tot een CU breakfast met onigiri en koekjes dat we al zittend buiten op een bankje verorberen.

Het is een beetje onduidelijk wat voor weer ons vandaag te wachten staat. Het is nogal mistig en regenachtig. We besluiten het er toch op te wagen en naar het startpunt van het Yeongsil trail te rijden. We rijden van de kust richting het binnenland, naar de Hallasan vulkaan. De wagen baant zich een weg door dikke mistbanken en we krijgen onderweg de ene na de andere regenbui over ons heen. Dat ziet er niet goed uit voor onze geplande wandeling…

Maar kijk, we blijven stijgen en opeens klimt onze wagen boven het wolkendek uit en jawel: daar is de zon! Mijn geluk kan niet op! We hebben zoals gewoonlijk niets bij om te eten, daarom besluit we, onze vorige Olle wandeling in gedachten, bij het restaurant aan de parking toch maar wat mondvoorraad in te slaan. We kopen een grote rijstbal met kimchi om onderweg te picknicken. Spotgoedkoop, dus als het tegenvalt, dan is dat maar zo.

Wat ons wacht is een ronduit schitterende wandeling, letterlijk boven en soms ín de wolken. Uiteraard is ook deze wandeling ruimschoots voorzien van trappen, maar daar zijn onze benen ondertussen gewend aan. Op een gegeven moment zien we de wolken letterlijk over de bergrand komen en voelen we de kleine mistdruppeltjes op ons gezicht. Prachtig. Wat verderop bereiken we een houten platform dat een uitzicht biedt op de kust van Jeju. We kunnen net doorheen het wolkendek de zee zien.

Spijtig genoeg kwamen we pas rond twee uur bij het Wiseorum shelter aan en was de trail die verder liep al afgesloten. Echt doodjammer dat al die trails zo vroeg sluiten. Wij hadden graag nog een beetje verder gewandeld, maar goed, niets aan te doen. We delen samen de kimchi rijstbal die we kochten in het restaurant op de parking. Een simpel, maar verrassend lekker gerecht. Na deze korte lunchpauze keren we terug naar het beginpunt van de wandeling, onderweg genietend van de spectaculaire landschappen.

Bij de parking aankomen, besluiten we nog een tweede kimchi rijstbal te kopen, gewoon omdat die eerste ons zo gesmaakt heeft. Bij het afrekenen merken we dat de dame aan de kassa gezelschap gehouden wordt door een tamme kraai. Het beest trekt zich niet veel aan van onze aanwezigheid en blijft rustig zitten.

Bij de afdaling naar Seogwipo duiken we opnieuw dikke mistbanken in. We prijzen ons gelukkig met onze beslissing de berg op te rijden, anders hadden we vandaag de zon zeker niet gezien.

We rijden rechtstreeks naar ons hotel, laten de wagen daar achter in de parking en gaan te voet naar de Jeongbang waterval. Bij aankomst daar blijkt dat je een toegangsticketje moet kopen om deze waterval te bezoeken. De zon is ondertussen bijna onder en we hebben niet veel tijd meer om de waterval uitgebreid te bewonderen. De waterval op zich is prachtig, maar er staan zoveel mensen foto’s te nemen dat de ervaring ietwat tegen valt.

We blijven niet al te lang rondhangen bij de Jeongbang waterval en besluiten voordat de zon helemaal onder is nog snel de de Sojeongbang waterval te bezoeken die vlakbij ligt. Aan één van de talrijke kraampjes bij de kassa voor de waterval koop ik een flesje met versgeperst mandarijnensap (lekker verfrissend!). Terwijl ik geniet van mijn sapje, wandelen we in een stevig tempo naar de Sojeongbang waterval. Deze waterval is de rust zelve én gratis! We komen slechts één andere wandelaar tegen. Toegeven, deze waterval is minder spectaculair dan de eerste, maar zeker zo mooi.

We keren terug naar het hotel om al onze spullen af te droppen en gaan op zoek naar een bankautomaat om onze voorraad cash aan te vullen. In Korea zijn er immers veel restaurants die enkel cash aanvaarden. We beleven even spannende momenten wanneer de automaat in het postkantoor weigert mijn credit card terug te geven. Gelukkig komt er een Koreaanse dame ons te hulp die op wat knopjes ramt waardoor uiteindelijk de kaart weer uit de automaat komt. Een beetje verder vinden we een automaat die wel werkt met onze Europese bankkaarten. Oef!

Op aanraden van ons hotel begeven we ons naar een restaurant waar ze hotpot serveren. Het interieur van het restaurant is bijzonder basic, maar het zit er stampvol. We hebben geluk dat we nog een plekje voor twee personen kunnen bemachtigen. We bestellen een fish hotpot en even later wordt een grote dampende kookpot met bouillon voor onze neus gezet. De dame die ons bedient, voegt levende schelpdieren (abalone) aan de hotpot toe. We zien die beesten letterlijk voor onze neus sterven in het kokende vocht. Verser kan niet, maar wel een beetje luguber.

De hotpot is werkelijk uitstekend, zeker in combinatie met een lekker flesje makgeolli. We merken tijdens het eten dat we een beetje verbrand zijn, wellicht door de combinatie zon en hoogte. Terug in het hotel nemen we een welverdiende douche om het zweet en de zonnecrème van ons af te spoelen en smeren we de aftersun goed dik.

Een mooie laatste dag op Jeju!

Olle wandeling nr 9 op Jeju Island – 12 september 2018

Opnieuw geprofiteerd van het uitstekende ontbijt! Heerlijke pumpkin porridge (nog nooit gegeten, maar een onverwachte meevaller) en de mogelijkheid om zelf je bibimbap samen te stellen. Over een goed begin van de dag gesproken! Het is bewolkt, maar het regent niet. Dus wagen we het erop een wandeling te maken. De weersvoorspellingen voor ons verblijf op Jeju zijn helaas niet zo denderend. Dus wanneer de gelegenheid zich voordoet, moeten we daar gebruik van maken.

Jeju heeft een uitgebreid systeem van wandelpaden (Olle) over het ganse eiland, die voornamelijk langs de kust lopen. Je kan, als je dat wil, het ganse eiland rondstappen. Wij kiezen voor Olle wandeling nummer 9. Het enige vervelende aan zo’n Olle wandeling is dat bijna geen enkele van die wandelingen eindigt op het startpunt. Dat wil zeggen dat we straks de taxi naar het beginpunt moeten terugnemen.

We rijden met onze wagen van het hotel naar het startpunt van Olle nummer 9, gelegen aan een klein haventje. We parkeren en beginnen meteen met een korte maar pittige klim. De wandeling is echt heel mooi en afwisselend. Het pad leidt ons door het groen met hier een daar een mooi uitzicht op de kust van Jeju island. Het is bewolkt, maar gelukkig regent het niet. De wandeling is stevig, maar in vergelijking met de wandelingen die we al achter de rug hebben deze vakantie, a piece of cake. Onderweg komen we langs een mooie, kronkelende rivier die zich diep in het landschap ingesneden heeft. We genieten van de rust (we komen onderweg maar één keer andere wandelaars tegen) en de mooie natuur rondom ons.

De wandeling valt wel iets langer uit dan verwacht: we doen er in totaal meer dan vier uur over. Wellicht te veel gestopt onderweg om foto’s te nemen van het uitzicht. 😉 Alweer een late lunch dus… Op het eindpunt van de wandeling gaan we op zoek naar een plek om iets te eten. We komen terecht in een gigantisch restaurant dat we helemaal voor ons alleen hebben. Ondertussen is het al kwart voor vier, dus we hebben stevig honger.

Ik bestel redelijk random iets van de kaart: resultaat: er wordt een ongelooflijke hoeveelheid eten op onze tafel gezet. En als we denken: dat zal nu wel het laatste potje zijn, dan volgt er nog iets. We drinken uiteraard makgeolli bij dit alles. We moeten ons tot het uiterste inspannen om alles op te krijgen. Echt, die Koreanen, ik begrijp niet waar ze het steken.

We nemen een taxi die ons zonder problemen terug bij onze huurwagen afzet. Onderweg naar het hotel stoppen we nog even langs de kust om de zonsondergang mee te pikken. We vinden een geschikte plek tussen een hoop duikers die allemaal op de terugweg zijn van wat ik vermoed een fijne namiddag visjes kijken. Heel mooie plek!

Rond 19u zijn we terug in het hotel. Honger hebben we niet, dus trekken we met het statief erop uit om foto’s te nemen van de Saeyeongyo Bridge, een voetgangersbrug die de haven van Seogwipo verbindt met Saeseom Island. De brug heeft een toren die lijkt op het zeil van een boot en is ‘s avonds prachtig verlicht met LED lichten die van kleur veranderen. Bijzonder fotogeniek. We vinden een geschikte plek om foto’s te maken op een kade waar vissersboten aangemeerd liggen. De geur van vis is redelijk penetrant. 😉

Na deze fotoshoot keren we terug naar een straat in de buurt van ons hotel alwaar we nog een glaasje, best wel lekkere, wijn drinken.

Geslaagde dag én we hebben het droog gehouden!

Daepo Jusangjeolli Cliff op Jeju Island – 11 september 2018

Een transitdag vandaag, want we vliegen naar Jeju Island. Om 7u gaat de wekker af. We nemen een snelle douche, pakken onze koffers, laten de sleutel van onze kamer achter in het mandje aan het onbemande onthaal en vertrekken. We stoppen in een service station onderweg alwaar we ontbijten met een voortreffelijke bibimbap. Echt waar, de wegrestaurants in Korea serveren heerlijk eten. Wat een contrast met de triestige restaurants langs de Europese wegen.

Vlak voor we op de luchthaven aankomen, gooien we de tank vol en dan is het zoeken naar de juiste plek om onze huurwagen in te leveren op de luchthaven. Dat blijkt iets minder evident dan verwacht en uiteindelijk moet ik iemand aanspreken en om hulp vragen. Gelukkig komt alles in orde en zijn er geen problemen met de huurwagen.

De luchthaven van Gwangju is pieterig klein, met slechts een zestal gates. Veel valt er dus niet te beleven. We zetten ons tussen een hoop schoolkinderen aan onze gate en kijken wat filmpjes. Tien minuten voordat onze vlucht vertrekt, komt er opeens een Koreaanse luchtvaartbediende op ons afgestapt. Ze legt ons in gebrekkig Engels uit dat er een probleem is met onze bagage. Wellicht hebben ze eerder al onze namen afgeroepen, maar op zo’n manier dat deze niet voor ons verstaanbaar waren. We moeten zowat de enige westerlingen op gans de luchthaven zijn, dus niet moeilijk om ons te identificeren tussen al die donkerharige Koreanen.

We volgen de dame helemaal terug in de omgekeerde richting: door security tot aan de incheckbalie waar we onze bagage hebben afgegeven. We worden naar een afgesloten ruimte geloodst waar scanners staan voor de bagage. De dames aan de bagage wijzen naar mijn reusachtige valies en vragen of er batterijen in steken. Ik maak op hun vraag de koffer open en ga op zoek naar iets wat een batterij zou kunnen bevatten: mijn epileerapparaat, mijn reserve-gsm? De dames schudden heftig van neen. Neen, neen, dat is niet het probleem. Ik begin een beetje ten einde raad te geraken, want ik heb zowat elk stukje elektronica dat ik kan bedenken uit mijn koffer gevist. Uiteindelijk gebaart één van de dames naar de merknaamtag aan de voorkant van mijn valies. Ze knikken allemaal opgelucht en mijn vriend en ik mogen opnieuw beschikken. Niet helemaal zeker van wat er nu juist aan de hand was, maar blij dat we uiteindelijk toch het vliegtuig op mogen.

Op een drafje keren we op onze stappen terug, half rennend opnieuw door de security naar onze gate. Al een geluk dat dit een petieterig kleine luchthaven is. We zijn (uiteraard) de allerlaatsten aan boord. Na dit bizarre incident (die koffer gaat al een paar jaar mee en nog nooit problemen mee gehad), verloopt de vlucht vlekkeloos. Drie kwartier later landen we op de Jeju Island.

Op de luchthaven halen we onze tweede huurwagen van de reis op. We vertrekken rechtstreeks naar ons hotel, want dat bevindt zich helemaal aan de andere kant van het eiland. We rijden met onze wagen dwars door het Hallasan National park richting Seogwipo in het zuiden. Helaas verslechtert het weer naarmate onze bestemming nadert en zien we dikke regenwolken zich samen pakken boven onze hoofden. Onderweg stoppen we bij een restaurant in Hallasan National Park. Het is ondertussen flink beginnen regenen, dus beperken we ons bezoek tot een simpele lunch met udon noodles en pajeon.

Uiteindelijk komen we pas na 16u aan in Hotel Howard Johnson in Seogwipo. We checken in, droppen onze bagage af in de kamer en rijden meteen weer verder om nog van het laatste daglicht te profiteren. We rijden met de huurwagen naar het zuidwesten van Jeju. In de verte vangen we zo nu en dan een glimp van de zee op, maar er is blijkbaar geen weg die vlak langs de kunstlijn loopt. Jammer. Na een half uurtje rijden stoppen we bij de parking van Daepo Jusangjeolli Cliff. Naar goede gewoonte moeten we apart voor de parking en de inkom betalen. We zijn er vlak voor zonsondergang en kunnen nog net de grillige kustlijn zien, versierd met zeshoekige basaltzuilen die ons meteen terug doen denken aan de schoonheid van Fingal’s Cave.

We blijven er tot zonsondergang en keren dan terug naar ons hotel. Helaas blijkt bij aankomst gans de parking van het hotel vol te staan. Geen erg, er is valet parking voorzien. Voor de allereerste keer in ons leven staan mijn vriend en ik onze autosleutel af aan een volkomen vreemde die onze auto op een voor ons onbekende plek gaat parkeren. Toch wel spannend.

Voor het avondmaal trekken we het charmante stadje Seogwipo in. We komen terecht in één van de restaurants die het hotel ons aanraadde: Chef Jung Sub. Het eten is heerlijk en voor één keer eens niet een veel te grote portie. Na het eten slenteren we door de overdekte Maeil Olle Market, waar de meeste kraampjes aan het sluiten zijn. Hét typische streekproduct van Jeju island is de mandarijn. Overal rondom ons verkopen de stalletjes verse mandarijnen en versgeperst mandarijnensap. Aangezien ik nog zin heb in een ijsje, koop ik in potje met mandarijnensorbet in een artisanale gelato zaak. Lekker verfrissend en een mooie afsluiter van deze dag.