Vandaag zitten mijn vriend en ik als eerste aan het ontbijt! Succes! Na het ontbijt pakken we onze valiezen en vertrekken we naar onze laatste bestemming: Wax Hostel op Ilha de Faro. We rijden Ilha de Faro op langs een smalle brug met slechts één rijstrook. Gevolg: file en aanschuiven.

We komen aan bij een totaal uitgestorven en hermetisch afgesloten Wax hostel. Het is niet mogelijk om onze valiezen bij de receptie achter te laten, want die is pas open vanaf 15u. Nochtans hebben we op voorhand via sms laten weten dat we om 12u zouden arriveren en gaven ze niet aan dat dit een probleem zou vormen. Er waren ons op voorhand ook codes beloofd waarmee we op de kamer zouden kunnen, maar die hebben we ook niet gekregen. Een beetje vervelend allemaal, gelukkig is het wel mogelijk onze valiezen achter te laten in het restaurant aan de overkant van dezelfde uitbaters. Het personeel bezweert ons dat ze op onze valiezen zullen letten.

We droppen onze valiezen af en rijden verder naar de luchthaven om onze huurwagen binnen te brengen bij het verhuurkantoor van Air Auto. Voor de laatste dagen van onze vakantie hebben we immers geen wagen meer nodig. Mijn vriend en ik hebben ondertussen al wel vaker een wagen gehuurd, maar het is de eerste keer dat de wagen bij terugkeer zo grondig onderzocht is. Ok, toegegeven, de wagen was gloednieuw toen wij hem in gebruik namen (slechts 15 km op de teller bij vertrek), maar dit was nu toch echt overdreven. Elk vlekje op de voorruit inspecteerde ze minutieus. Gelukkig werd de wagen na deze militaire inspectie krasvrij verklaard. Amai, wat een verschil met Corsica, waar er bij inlevering eens van ver naar de wagen gekeken werd, terwijl de rijomstandigheden daar toch niet bepaald simpel waren.

Vanaf de luchthaven keren we terug met een taxi naar Ilha de Faro. We vragen aan de chauffeur om ons af te zetten aan de boardwalk voor de brug, kwestie van niet opnieuw in de file te moeten staan.

Aangezien we nog altijd niet binnen kunnen in onze kamer maken we een mooie wandeling met zicht op het natuurgebied Ria Formosa. Ilha de Faro is eigenlijk een langgerekt zanderig schiereiland dat het natuurgebied Ria Formosa afschermt van de zee.

‘s Middags lunchen we op het mooie terras van d’Amare Beach Club met zicht op het witte zandstrand en de blauwe zee. Ik geniet van oesters en ceviche. Een lichte lunch die nog ruimte laat voor een dessertje: een heerlijke citroencheesecake.

Om 14u proberen we nog eens of we kunnen inchecken. We sturen een berichtje via whatsapp naar Waxhostel, maar het antwoord is onverbiddelijk: pas vanaf 15u.

We maken dan maar een kleine strandwandeling, want we zouden graag onze zwemkledij willen aantrekken in de kamer. Uiteindelijk zijn we stipt om 15u terug: klaar om in te checken. Wat een afknapper: zelden zo onvriendelijk ergens ontvangen. Geen idee waarom dit hostel zo’n hoge score heeft, aan de klantvriendelijkheid zal het alvast niet gelegen hebben.

De kamer zelf is ook een tegenvaller: het is een hostelkamer voor vier personen met een twin bed voor twee personen en een stapelbed. De kamer is piepklein en heeft amper opbergruimte. We slagen er net in onze twee valiezen open te leggen. Gelukkig hebben we wel een eigen douche op de kamer. Jammer, want dit was geen goedkope hostel. Maar het aanbod op Ilha de Faro aan verblijfsmogelijkheden is natuurlijk beperkt. De gemeenschappelijke ruimtes van de hostel zijn wel mooi, met een groot raam dat uitkijkt op Ria Formosa.

Ik heb even spijt dat ik hier geboekt heb, want de bedoeling van deze laatste twee dagen was wat watersporten en aan het strand liggen om te onthaasten. In dat opzicht was een iets comfortabelere kamer welkom geweest. Maar goed, ik berg mijn teleurstelling weg en we kleden ons om om naar het strand te gaan. Dat letterlijk op een paar stappen van onze voordeur is.

Mijn vriend en ik maken een zeer lange strandwandeling tot waar het zeewater de lagune van Ria Formosa binnen stroomt. Zalig om op blote voeten over het zand te kunnen wandelen. We gaan ook een aantal keer zwemmen in de zee, die gelukkig hier veel minder koud is dan tijdens onze catamarantocht.

Terug in het hostel moeten we ons noodgedwongen douchen met koud water. Neen, deze hostel is het toch niet. Al een geluk dat het hier warm is. Omdat het Wax restaurant (waar we eerder op de dag onze valiezen achter lieten) goeie reviews krijgt, besluiten we daar te gaan eten. Wel zo gemakkelijk: moeten we gewoon de straat over steken. Spijtig genoeg is er geen tafel meer beschikbaar op het terras met zicht op strand en zee en komen we terecht aan een tafel op de binnenkoer.

Uiteindelijk denk ik dat we beter voor een tafeltje binnen gekozen hadden, want daar was het iets gezelliger zitten dan op deze kale binnenkoer. De service is behoorlijk chaotisch en inefficiënt, maar ze doen wel hun best en zijn heel vriendelijk. En dan ziet een mens die foutjes graag door de vingers, nietwaar? Het eten is gelukkig heel lekker. Als voorgerecht kies ik voor de champignons met geitenkaas en als hoofdgerecht ga ik voor (hoe kan het ook anders) de octopus. We bestellen bij ons eten een grote kan sangría spumante met rood fruit. Heerlijk!

We zijn allebei moe en kruipen op tijd in ons bed.