Wakker om fucking 6 uur ‘s ochtends door één of ander raar gebonk in ons appartementsgebouw. Voorzeker een klopgeest! Of een vrijend koppel dat zich niet kon inhouden om hun vleselijke lusten op een onmenselijk vroeg uur te botvieren. Natuurlijk kon ik daarna de slaap niet meer vatten, omdat ik wist dat we er om 7 uur alweer uit moesten. Geen uitgerust begin van onze reis naar IJsland…
Gepakt en gezakt vertrokken we iets voor acht naar het station van Leuven. Eerst de trein van Leuven naar Antwerpen en dan met de Thalys naar Schiphol. Valt weinig over te vertellen buiten het feit dat de wifi in de Thalys echt wel suckt.
Naar goede gewoonte waren we weer veel te vroeg op de luchthaven. We konden onze bagage zelfs nog niet eens afgeven. Nadat we dan eindelijk van onze bagage afgeraakt waren, lunchten we in een self service restaurant op de luchthaven en maakten dankbaar gebruik van het free wifi op Schiphol om nog wat achterstallige mails weg te werken.
De vlucht naar IJsland verliep zonder problemen. Ik las in onze reisgidsen over IJsland en deed een dutje, maar ‘t is niet dat ik me daarna zoveel beter uitgerust voelde.
Bij het afhalen van onze bagage bleek dat de valies die ik nog maar pas in Singapore had gekocht alweer kapot was. De wieltjes stonden scheef en het handvat dat je kan uitschuiven was gewoon in twee gebroken. ‘t Is toch triestig. Kan ik alweer een nieuwe valies kopen. Toch maar investeren in een duur model van Samsonite? Want aan het tempo waaraan ze bij de bagageafhandeling mijn valiezen om zeep helpen, kost het me evenveel.
Vervolgens begaven we ons naar Avis om onze huurwagen af te halen. We waren verheugd te vernemen dat we een upgrade gekregen hadden: geen Suzuki Jimny voor ons, maar een Grand Vitara. Fijn! We lieten ons door de Avis-bediende overhalen om een gps te huren, alhoewel mijn vriend de kaarten van IJsland op zijn gsm had gezet. Nu, een echte gps is toch nog altijd handiger.
Na wat gezoek op de parking (de Avis-jongeman had ons naar de verkeerde rij verwezen), vonden we dan toch onze Grand Vitara. Groot was onze verbazing toen bleek dat deze een ingebouwde gps had. Aangezien twee gps’en ons wat van het goeie te veel leek en we voor die huurprijs leukere dingen konden doen, brachten we de Garmin toch maar terug naar Avis.
Vanaf de luchthaven reden we rechtstreeks door naar de Blue Lagoon. Het weer zag er eerlijk gezegd vrij belabberd uit. Grijs en grauw miezerweer. Wel een beetje zuur dat de berichten van het thuisfront spraken over een stralend zonnige dag. Maar goed, wat relaxen in warm afvalwater van een geothermische krachtcentrale doet wonderen voor het humeur. We besloten ons eens goed te laten gaan en kozen voor de premium formule: slippers, handdoeken, badjas, korting voor het restaurant, gratis drankje en algenverzorging. Bring it on!
Ondertussen was het al een uur of vijf IJslandse tijd (voor ons zeven uur Belgische tijd) en de honger begon te knagen. We besloten dus eerst de inwendige mens te versterken in het bijhorende restaurant Lava. Ik moet daar eerlijk in zijn, op culinair vlak had ik me in IJsland op het allerergste voorbereid, maar hey, we kregen zowaar een uitstekende driegangenmenu voorgeschoteld waarbij elke gang een plaatje was en ook de espuma’s en de zalfjes niet ontbraken. Niet goedkoop, wel waar voor je geld.
Vervolgens begaven we ons naar het melkachtig blauwe water van de Blue Lagoon. Een woordje uitleg voor mensen die deze plek nog niet bezocht hebben: kleedkamers voor mannen en vrouwen zijn gescheiden. Je krijg een armbandje waarmee je een locker kan kiezen en waarbij alle uitgaven die je tijdens je bezoek doet worden opgeslagen. Je bergt je kleren op in de locker en begeeft je vervolgens naar de doucheruimte.
Vooraleer je het water in mag, moet je je douchen in de gemeenschappelijke doucheruimte. Uit voorzorg smeer je ook best conditioner in je haar (en laat dat erin, niet uitspoelen!), want het water droogt naar het schijnt je haar volledig uit. Ik smeerde dus een extra dikke laag conditioner op mijn haar, want ik ben het momenteel aan het laten groeien en kan uitgedroogde punten dus wel missen. Pas nadat je gedoucht bent, trek je je badpak aan. Klaar!
Het water van de Blue Lagoon was minder warm dan ik verwacht had: ik dacht dat de temperaturen vergelijkbaar zouden zijn met de Japanse onsens, maar dat kon natuurlijk niet, want in zo’n onsen houd je het maximaal een kwartier uit. En op sommige plekken waar het verse water van de centrale aangevoerd wordt, is het wel degelijk warmer.
Het water deed alleszins zijn werk: ik voelde me helemaal ontspannen. We maakten intensief gebruik van de reinigende modder met natuurlijk gewonnen silicium, mineralen, algen en zout uit het water van de Blue Lagoon. De lichtblauw gekleurde scrub deed onze huiden stralen als nooit tevoren. Omdat we nu toch gezond bezig waren, deden we er nog een andere scrub en een gelaatsverzorging op basis van algen bovenop, terwijl we een grasgroen drankje dronken dat onze inwendige mens een schoonmaakbeurt moest geven. Oja, we maakten ook enkel bijzonder grappige GoPro foto’s van onze met modder bedekte gezichten.
Enfin ja, een ontspannende namiddag/avond. Zo rond half tien hielden we het voor bekeken in het warme water, spoelden we de restanten van de modder van ons af en reden we verder naar ons hotel in Reykjavik. We kwamen zo rond elf uur ’s avonds in het Reykjavik Lights hotel aan, alwaar er even wat verwarring ontstond over op wiens naam de kamer geboekt was, maar alles viel in de plooi en wij kropen na een lange en vermoeiende dag in ons bed.
