Na een veel te korte nacht (door de adrenaline van de avond voordien, was ik dan nog eens een half uur te vroeg wakker ook), spoelde ik onder de douche de slaap en stress van mijn lijf. Ik was vast van plan het beste van deze dag te maken, want ondanks het feit dat ik niet echt een gin-liefhebber ben, leek het me wel leuk om de deelnemende dames aan Pop In Gent hun eigen gin te zien samen stellen.

Ik ontmoette mijn partner Florence bij de toeristische dienst, alwaar we onthaald werden op verse koffiekoeken voor het ontbijt. Net wat ik nodig had! We haalden onze vlag op en vertrokken te voet naar het atelier van de gebroeders Heyneman, de bedenkers van het Ginderella concept. Onderweg maakten we verder kennis met mekaar en spraken we een taakverdeling af.

Een woordje uitleg over het concept van de gin is hier wel op zijn plaats: Ginderella is werkelijk een uniek product op de markt. Alle ingrediënten voor deze gin worden door de broers Heyneman met de nodige vakkennis vers geoogst in en rond Gent. De kruiden die in de gin gebruikt worden zijn meestal exoten, zoals Robertskruid en Japanse Duizendknoop. Onkruid in de zuiverste betekenis van het woord, dus. Maar daarmee stopt het niet: ook het productieproces is uniek op zich. De meeste gins gebruiken gedroogde kruiden als smaakbrengers, terwijl Ginderella enkel werkt met extracten van verse kruiden. Dat het concept aanslaat moge duidelijk zijn door de interesse van topchefs zoals Sergio Herman.

Het atelier van de gebroeders Heyneman bevond zich vlak naast de bekende drankenspeciaalzaak De Hopduvel. Toen wij daar aankwamen rond 8.30u, viel er echter nog geen kat te bespeuren. En de winkel zelf zou ook pas om 10u open gaan. Hum, toch maar even bellen, want het startschot voor Pop In Gent zou om 9u gegeven worden en de ervaring van vorige edities leerde me dat je al snel daarna de eerste deelnemers mag verwachten.

Gelukkig arriveerde Jan Heyneman een tiental minuten later en leidde hij ons het atelier binnen langs een grote garagepoort. Het atelier bevond zich op een historische industriële plek langs de Coupure, waar vroeger stoommachinefabriek ‘Van De Kerckhove’ had gestaan. In het atelier zelf werd vroeger de krachtigste stoommachine van België gebouwd.

Jan bleek een fantastisch figuur te zijn met een bijzonder boeiend levensverhaal: geneeskunde gestudeerd omdat zijn moeder aan kanker overleden was, een tijd in het buitenland gewoond, omdat hij zijn lief was gevolgd, een carrière als CEO en dan de keuze om een eigen bedrijfje met zijn broer op te starten, gebaseerd op een wederzijdse passie. Een bedrijfje ontstaan uit een uit de hand gelopen hobby. Ik moet zeggen dat ik nog nooit zo’n goeie verkoper als Jan ben tegen gekomen. De passie voor zijn product spatte er gewoon vanaf. Geen flauwe verkooppraatjes, neen, een oprecht streven om een uniek product tegen een eerlijke prijs aan de klant aan te bieden. Het contrast met zijn timide broer Geert, Gents stadsecoloog (die heel even binnen sprong), kon amper groter zijn. Voor stiltes in het gesprek hoefde ik alvast niet te vrezen. 😉

We maakten alles in gereedheid om de dames van Pop In Gent te ontvangen. Jan maakte van de gelegenheid gebruik om de vloer nog snel af te spuiten. Wat ik persoonlijk niet zo’n goed idee vond. Zelfs met de reuze-aftrekkers die Jan ons ter beschikking stelde, kregen Florence en ik de vloer niet droog. En ik wist dat een stormloop van dames een hoop stof en vuil van de straat met zich mee zou brengen dat zou blijven plakken aan de natte vloer. Oh well.

Florence en ik hadden de taken verdeeld: zij zou de deelnemers opvangen aan de ingang van de winkel en hen de weg naar het atelier wijzen (doorheen de winkel en dan de trap op). Tot elf uur zagen we amper een zevental teams. Niet bepaald de overrompeling die in verwachtte. Niet dat ik me verveelde, want Jan liet me ruiken aan allerlei bijzondere extracten en toonde me trots zijn Laphroaig quarter cask. Ik proefde ook van hun befaamde huisgemaakte gin en vermouth. Ik ben niet echt een grote gin-drinker, maar de Ginderella viel me best mee. Al moet ik toegeven dat mijn voorkeur uitging naar de vermouth. Zalig lekker!

Zo rond elf uur wisselde ik van plaats met Florence, die zich ongetwijfeld een beetje zielig zat te vervelen op de parking van De Hopduvel, niet bepaald een bijzonder boeiende plaats, daar moet ik eerlijk in zijn. Het was er wel bijzonder druk: veel mensen die nog op zoek waren naar een cadeautje voor vaderdag, ongetwijfeld. Een paar keer werd ik op de parking aangesproken door mensen die vroegen wat al die oranje t-shirts in het straatbeeld te betekenen hadden. Ik legde hen graag het concept uit, maar stelde me ook wel de vraag waarom zo weinig Vlaamse dames zich ingeschreven hadden voor dit evenement. Als ruwe schatting zou ik zeggen dat zo’n 85 procent van de deelnemers Franstalig waren. Ik ontmoette tijdens de dag een paar Nederlandse en Waalse dames, maar Vlamingen, nope. Spijtig toch?

Memorabele momenten van de dag: de ontmoeting met een achternichtje van mijn pas bevallen vriendin die deelnaam aan de wedstrijd en het mengen van mijn eigen flesje gin (goed schudden om zuurstof toe te voegen!). Na een week zouden de smaken optimaal vermengd moeten zijn. Ik ben benieuwd!

Florence en ik wisselden nog één keer van plaats en dan zat onze taak erop. Stipt om 17u sloten we af en hielpen we Jan met het opruimen van zijn atelier. Vervolgens bracht ik de spullen terug naar de Stadshal van Gent, waar de finishlijn van de wedstrijd lag. Florence was achtergebleven in De Hopduvel om wat flessen drank te kopen, dus was ik al vertrokken om de deelnemerslijst zo snel mogelijk aan de organisatie te bezorgen.

Nadat ik mijn plicht gedaan had, zette ik me in het gras voor de Stadshal om wat te genieten van het zonnetje dat er eindelijk was doorgekomen. Terwijl ik zelf zat te twijfelen of ik nog wel zin had om naar het slotevenement te gaan, kreeg ik een berichtje van Florence dat ze te moe was om te blijven voor het afsluitend feestje en dat ze naar huis ging. Begrijpelijk, want ze was om half zes moeten opstaan. Ik voelde bij mezelf dat ik ook niet meer zoveel had, maar stelde de beslissing nog wat uit.

Eerst op zoek naar iets lekkers om te eten! Dat vond ik in de vorm van een heerlijke veganistische couscous bij de Greenway. Na al de gin en (vooral) vermouth dit ik in de namiddag gedronken had, leek het mij verstandig een flesje limonade bij mijn eten te drinken. Die heerlijke bloedsinaasappellimonade gaat er altijd wel in!

De zon die zich de ganse dag achter een dikke, grijze wolkenlaag had verschuild, scheen nu volop en ik wandelde op mijn gemak door de straten van Gent.

Ik trakteerde mezelf op een lekker ijsje van Crèmerie Gérard en hakte de knoop door: te moe voor een feestje waarop ik niemand kende. Ik nam de trein terug naar Berchem en keek op mijn gemak nog wat Netflix voor het slapen gaan.

Een fijne dag!