Vroeg uit de veren vandaag, want we moeten al om 8.45u op de Place Dorcière zijn voor onze dagtrip naar Glacier 3000 en we willen niet vertrekken zonder een stevig ontbijt achter de kiezen. Op de Place Dorcière wacht een minibusje met plaats voor een veertiental personen. Onze chauffeur is een Londenaar met, aan zijn vurig rosse haar te oordelen, Schotse roots. Onze groep is een behoorlijk gevarieerd samenraapsel van toeristen afkomstig van diverse continenten.
De rit naar de parking van Glacier 3000 verloopt vlotjes. We doen er ongeveer een uur en veertig minuten over. Da’s een pak minder dan de tweeënenhalf uur die de dame van het Tourism Office ons had voorgehouden. Iets waar we behoorlijk blij mee zijn, uiteraard. We nemen de Cable Car naar boven en krijgen meteen een fenomenaal uitzicht voorgeschoteld. Prachtig. Alleen al dit ritje met de Cable Car van amper een kwartier, inclusief één overstap, maakt deze uitstap de moeite waard. Boven aangekomen, blijkt meteen dat het op 2971 meter een pak frisser is dan beneden. We dan zijn ook erg blij dat we gisteren nog de moeite hebben gedaan om extra handschoenen en twee fleeces te gaan halen. Er ligt op deze hoogte een flink pak sneeuw en de eerste skiërs van het seizoen suizen dik ingepakt de hellingen af.
We besluiten meteen de topattractie te bezoeken: de peak walk by Tissot (yep, gesponsord door een horlogemerk, zo gaat dat in Zwitserland), een hangbrug die ons naar een top brengt vanwaar we een schitterend 360° uitzicht hebben. Ik vloek inwendig dat ik mijn fototoestel niet meegenomen heb (paste niet in mijn koffertje van de handbagage), maar moet toegeven dat mijn iphone het er niet slecht vanaf brengt. De hangbrug is trouwens niet aan te raden voor mensen met hoogtevrees. De brug wiebelt vervaarlijk en de afgrond lonkt vervaarlijk.
Na de Peak Walk nemen we de stoeltjeslift die ons naar de glacier walk brengt. Onze neuzen vriezen er bijna vanaf op de stoeltjeslift, zo koud is het. Beneden aangekomen zien we dat de dame met de hondenslee toch op post is. Onze chauffeur had ons tijdens de rit warm gemaakt voor een ritje met een échte hondenslee om ons bij aankomst meteen teleur te stellen met de mededeling dat vandaag de dame met de hondenslee niet op post zou zijn. Hij had zich duidelijk vergist, want nog geen vijf minuten later zitten we op de hondenslee. Daarvoor moesten we eerst onderhandelen, want normaal gezien kost een ritje maar liefst 30 Zwitserse frank per persoon. Mijn vriend doet echter slim alsof hij niet kan passen en uiteindelijk gaat de dame van de hondenslee ermee akkoord om ons voor 30 Zwitserse frank te vervoeren. We doen twee rondjes en vinden het allebei geweldig.
Helaas is de koude op mijn blaas geslagen en moet ik na het ritje op de hondenslee dringend plassen. We laten het fun park (de naam is lichtelijk overdreven voor een heuveltje waarvan je naar beneden kan sleeën) voor wat het is en keren met de stoeltjeslift terug naar boven om naar het toilet te kunnen gaan. Oef!
We hebben het allebei flink koud en besluiten binnen in het self-service restaurant op te warmen. De pasta bolognaise is redelijk ok en we genieten van het uitzicht. We kunnen ons er geen van beiden toe brengen om opnieuw de kou op te zoeken, dus drinken we nog iets en wachten we braaf tot de buschauffeur iedereen van onze groep verzamelt heeft. Een kort ritje met de cable car later staan we weer beneden.
De chauffeur last nog een kleine tussenstop in: 45 minuten om Montreux te bezoeken, da’s net genoeg tijd om een ijsje te eten en een wandeling langs het meer te maken, alwaar men al druk in de weer is met het opzetten van de kerstmarkt. Een fijn weerzien met een stad waaraan ik goeie herinneringen heb.
Rond 18u zijn we opnieuw in Genève. We besluiten het onszelf niet te moeilijk te maken en in de buurt Chinees te gaan eten bij een restaurant dat een goeie score op tripadvisor heeft. Per slot van rekening moet ik de dag nadien al om 5 uur ‘s ochtends uit de veren om mijn vlucht van 7.05u te halen. We bestellen dumplings als voorgerecht, altijd lekker. De noedelsoep die ik als hoofdgerecht eet, is een beetje flets van smaak en de portie is veel te groot voor mij. Geef mij toch maar een lekkere kom ramen!
Mijn vriend keert met mij terug naar het hotel en ik heb niet veel overredingskracht nodig om hem te overtuigen te blijven slapen. Zelfs al moet ik de dag nadien op een onchristelijk vroeg uur opstaan. Betekent dit dat we nu friends with benefits zijn? 😉