Heerlijk geslapen! We ontbijten in het hotel en jawel, het aanbod stelt niet teleur. Zoveel verschillende gerechten om uit te proberen, al blijft rijstporridge voor mij de ideale manier om de dag te starten. Na het heerlijke ontbijt rijden we met de auto naar het vertrekpunt van de Geumgang Park Cable Car. Best wel een lange rit in een drukke stad, maar met het openbaar vervoer zouden we er nog veel langer over doen. We parkeren de wagen en steken via een brug de weg over om Geumgang Park te bereiken. We moeten een stukje wandelen door dit park om de ticketbalie van de cable car te bereiken. In het park zien we veel oudere Koreanen in een tot in de puntjes verzorgde wandeloutfit. Op dat vlak lijken Koreanen heel erg op Japanners, die ook allemaal een professionele hiking outfit in de kast hebben liggen. Ik houd het koppig bij een jurkje met wandelschoenen daaronder. 😉
We hebben de cable car bijna voor ons alleen. We delen hem enkel met de cable car bestuurder en een oudere Koreaan die met luide stem de ganse rit zit te roepen tegen de bestuurder van de cable car, die met alle moeite van de wereld beleefd probeert te blijven. Het uitzicht vanuit de cable car is fenomenaal: we zien de miljoenenstad Busan zich onder ons ontvouwen met in de verte de zee. Schitterend.
Eens boven aangekomen, willen we een wandeling maken naar één van de poorten van het Geumjeongsanseong fort. Helaas zijn de wandelingen niet zo duidelijk aangegeven. We informeren bij voorbijgangers welke richting we uit moeten voor de south gate (남문) en jawel, na een redelijk korte wandeling bereiken we onze bestemming. We nemen wat foto’s van de gereconstrueerde south gate (veel Koreaans cultureel erfgoed werd vernietigd door de Japanners, maar heropgebouwd vanaf de jaren zestig) en twijfelen dan welke richting uit te gaan. We halen onze Lonely Planet nog eens boven ter inspiratie (ontstellend weinig gebruikt, deze reisgids, te weinig prentjes voor deze visueel ingestelde persoonlijkheid). Afgaande op de beschrijving, besluiten we naar de Seokbulsa tempel te gaan. Alleen is het volstrekt onduidelijk hoe we daar moeten geraken, wegens volledige afwezigheid van signalisatie.
Ik haal mijn beste Koreaans boven een spreek een rustende wandelaar op leeftijd aan met de vraag waar zich de Seokbulsa tempel bevindt. De meneer doet zelfs geen moeite om het ons uit te leggen, pakt zijn wandelstokken op en gebaart ons hem te volgen. Dat doen we dan maar. Op een stevig marstempo lopen we langs een mooi wandelpad achter een vriendelijke Koreaan aan. We zijn blij dat hij ons de weg wijst, want alleen zouden we dit nooit gevonden hebben. Al begint ons op den duur wel op te vallen dat het pad gemarkeerd is met linten in een bepaalde kleur.
Op een gegeven moment komen we bij een splitsing en de vriendelijke wandelaar gebaart ons dat we naar boven moeten wandelen. We nemen afscheid en bedanken hem uitgebreid. Hij zet zijn weg voort op het pad terwijl wij aan een steile klim naar boven beginnen langs een asfaltweg. Niet zo’n plezant stuk van de wandeling, maar de tocht is het waard. Wat een ronduit prachtige tempel. De tempel bevindt zich tegen een steile rotswand aan. Het uitzicht is fenomenaal, maar wat nog meer indruk maakt zijn de gigantische in de rots uitgehakte beelden. De boeddha-afbeeldingen zijn ongeveer 10 meter hoog. Ik doe mijn best om dit alles zo goed mogelijk in beeld te brengen, maar het is onmogelijk om dit in zijn geheel in een foto te vatten.
We keren terug langs dezelfde route en stoppen onderweg in Nammun Village (niet meer dan een paar restaurants en een sportvelden) om iets te eten. Het terras van het restaurant bestaat uit een aantal plastieken tafeltjes en stoelen onder een luifel midden in het bos. Het is 15u. Tijd voor de lunch! Uiteraard zijn wij de enige klanten op dat moment, maar dat trekken we ons niet aan. De vriendelijke dame die ons bedient, doet al de moeite van de wereld om ons de menukaart uit te leggen en ik heb zelfs een klein gesprekje met haar in Koreaans dat er best mee door kan. Trots! De vriendelijke dame raadt ons de geit bulgogi aan en dat bestellen we dan ook. De plaats waar we eten is echt heel bijzonder, alleen jammer dat er zoveel muggen zijn. Maar geen nood, daar komt de dame alweer terug met een soort opgerold wierrookstokje dat de muggen op afstand zou moeten houden. En zo eten we voor het eerst geit in Zuid-Korea en het smaakt heerlijk! En daar drinken we uiteraard, zoals echte Koreaanse wandelaars, makgeolli bij. Als afsluiter komt de dame vragen of we nog extra energie nodig hebben voor de wandeling. Of iets in die aard, zo goed is mijn Koreaans nu ook weer niet. Resultaat: we krijgen nog een extra portie rijstporridge van het huis. En daarna kunnen we helemaal geen pap meer zeggen. 😉
Terug in het hotel is het al bijna avond. Het lijkt ons een leuk idee om een boottocht te doen, want Busan is bekend omwille van de prachtige Gwangandaegyo brug. Google leert ons dat de volgende Tiffany 21 Night Cruise vertrekt om 19u. En het vertrekpunt is zo’n half uur stappen van ons hotel. Dat wordt krap om te halen, maar we wagen het erop. In marstempo vertrekken we naar de terminal van Tiffany 21. We zijn nét op tijd om tickets te kopen, want amper een minuut later wordt omgeroepen dat het inschepen is begonnen. Oef!
En dan zijn we vertrokken voor ongetwijfeld onze meest toeristisch uitstap van de reis. De boot zit vol met scholieren die geen moment stoppen met kwebbelen en selfies nemen. We gaan op het buitendek zitten en zijn blij dat we onze fleece hebben meegenomen: op het open water is het behoorlijk frisjes, eens de zon onder is. De boottocht heeft als hoofddoel het veelkleurige lichtspektakel van de Gwangandaegyo brug te tonen onder begeleiding van Koreaanse life muziek. Het is duidelijk dat de eenzame zanger een aantal populaire nummers brengt, want er wordt duchtig meegezongen op de boot door een paar oude dametjes op de eerste rij. Hoewel het ganse uitstapje kitsch is tot en met, stoort me dat niet. Mijn vriend daarentegen vindt er niets aan.
Terug op het vasteland besluiten we nog iets te gaan drinken. We zijn nog altijd ons middagmaal aan het verteren, dus veel honger hebben we niet. We komen terecht op het prachtige rooftop terrace van The Bay 101, waar we bijna het ganse terras voor ons alleen hebben. Zo kunnen we in alle rust genieten van ons drankje en het uitzicht op de skyline van Busan. Vreemd dat het zo rustig is op dit terras, want in de foodcourt op het gelijkvloers van de The Bay 101 is het wel druk. Ik koop er een softijsje met chocoladesaus dat om duimen en vingers af te likken is, zo lekker. Mijn vriend probeert een portie fish and chips vast te krijgen, maar die blijken net uitverkocht te zijn. Jammer.
Het is een heerlijk zachte avond en we wandelen op ons gemak terug naar het hotel. Onderweg lopen we nog snel langs een McDonalds om het hongertje van mijn vriend te stillen. Ssst, niet verder vertellen. We pauzeren even op Haeundae Beach, niet ver van ons hotel. Overal op het strand zien we mensen vuurwerkpijlen afschieten. En wat verderop ontdekken we kraampjes waar iedereen zomaar vuurpijlen kan kopen. Mooi om naar te kijken, maar misschien toch niet al te veilig op een druk strand?
En jawel, ook vandaag kruipen we op tijd in bed na een goed gevulde dag.