Laatste keer pastéis de nata bij het ontbijt. Echt een grote fan van dit Portugese gebakje, zeker als het rechtstreeks uit de oven komt, zoals dat bij ons hotel het geval is.
Voor onze laatste halve dag nemen we de taxi naar Foz do Douro om wat te flaneren op het strand en te genieten van de gezonde zeelucht. Ik steek mijn tenen in het frisse water van de Atlantische oceaan en geniet van zon op mijn gezicht. De water van de oceaan is redelijk onstuimig en nog veel te koud om te zwemmen. Dat verhindert alvast niet dat er een paar zonnekloppers liggen te bakken op het strand.
We gebruiken mijn reisgids om een wandeling te maken doorheen de straten van het gezellige Foz do Douro. We bewonderen de kleurrijk betegelde huizen, bezoeken een begraafplaats, wandelen door een park met een Zwitserse chalet (!) en nemen wat foto’s van het Forte de São João Baptista, dat helaas niet te bezoeken is. Tijdens de wandeling krijgen we via whatsapp te horen dat mijn broer en zijn vriendin met hun wagen gestrand zijn in Piemonte door een platte batterij. Blijkbaar valt de nationale feestdag van Italië op 2 juni en is er dus geen enkele garage open. We supporteren vanop afstand mee en gelukkig slagen ze erin rond een uur of drie in de namiddag een garage te vinden die hun auto van een nieuwe batterij kan voorzien. Qua origineel verjaardagscadeau voor de verjaardag van mijn broer kan dat uiteraard tellen. 😉 Maar blij voor hen dat ze hun geplande terugrit op 3 juni niet moeten uitstellen.
