e-mama

Deze ochtend bij de Panos Rail

Nog half slapend sta ik aan te schuiven voor een dubbele chocoladekoek (jaja, ik weet het, niet bepaald een gezond ontbijt). D’r waren een stuk of zeven wachtenden voor mij, maar ik had de tijd en een Metrokrantje om die tijd te doden. En wie zie ik daar plots opduiken vanuit mijn ooghoek? Jawel, Patricia Ceysens. Zonder scooter deze keer, maar mét stoere helm. Ze wisselt een blik van herkenning met iemand twee plaatsen voor mij in de rij en begint een praatje. En terwijl ik naar de overdreven mimiek op haar gezicht kijk, kan ik met moeite een glimlach onderdrukken.

Al goed dat ze deze blog niet leest. 😉

Gisterenavond in Leuven

Rond een uur of zeven in de Naamsestraat, zoefde ze voorbij, gezeten op een scooter met daarachter een gigantisch plakkaat met haar beeltenis en de slogan: “Verliefd op Leuven“. Jawel, ons aller Patricia Ceysens. Het contrast tussen de stralende tandpastaglimlach op het plakkaat en het zure gezicht van mevrouw Ceysens zelf kon echter niet groter zijn. Zou dit iets te maken hebben met haar slechte humeur?

PS: Nog geen twee minuten later zoefde in de andere richting een SP.a‘er op een bakfiets voorbij. Mijn vriend en ik lagen plat van het lachen.