Rond een uur of zeven in de Naamsestraat, zoefde ze voorbij, gezeten op een scooter met daarachter een gigantisch plakkaat met haar beeltenis en de slogan: “Verliefd op Leuven“. Jawel, ons aller Patricia Ceysens. Het contrast tussen de stralende tandpastaglimlach op het plakkaat en het zure gezicht van mevrouw Ceysens zelf kon echter niet groter zijn. Zou dit iets te maken hebben met haar slechte humeur?
PS: Nog geen twee minuten later zoefde in de andere richting een SP.a‘er op een bakfiets voorbij. Mijn vriend en ik lagen plat van het lachen.
Het is een ongelooflijk mens. Vorige week zaterdag zaten mijn vriendin en ik op de smiddags Grote Markt een laatste terrasje te doen terwijl een bende VLD’ers in blauwe outfit voor het stadhuis aan het babbelen waren, Ceysens incluis. Toen een kwartier later een cameraploeg arriveerde begonnen ze enthousiast folders uit te delen en met voorbijgangers te spreken tot…. (je raadt het zelf wel) de cameraploeg stopte met filmen en vertrokken was. Geen enkele folder hebben ze nog uitgedeeld en na 10 minuutjes tetteren zijn ze het allemaal afgetrapt.
Haar verkiezingsnederlaag is ze van harte gegund!!!
Weer een schoolvoorbeeld van de “The dark side of politics”…
@goya: Hehehe, ik kan het mij levendig voorstellen.